دکتر مجید رضائیان، در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس گفت: مساله اول وضعیت حرفه ای کار مطبوعاتی است، که متاسفانه ما در این زمینه بسیار ضعیف هستیم. پرواضح است که مخاطب به سمت روزنامه حرفه ای کشیده می شود و از آنجا که آموزش حرفه ای در مطبوعات ما به حداقل رسیده است، به تبع مطبوعات ما هم دچار ریزش مخاطب شده است
این استاد دانشگاه تصریح کرد: روزنامه نگاری خبری- تحلیلی در دنیای مطبوعات امروز حرف اول را می زند، این بحث در ایران هم راه اندازی و بحث شکل گیری چنین بخشی مطرح شد، اما از نظر آموزش حرفه ای دنبال نشد و می‌توان گفت که تا کنون هیچ قدمی جدی برای پیشرفت این بخش برنداشته ایم و تا زمانی که روزنامه نگاری حرفه ای ما به سمت روزنامه نگاری خبری- تحلیلی نرود، در این عرصه ما راه به جایی نخواهیم برد.
رضائیان در ادامه مساله دوم را مربوط به اقتصاد مطبوعات دانست و اظهار کرد: متاسفانه در سبد خرید مردم کشور کالایی به عنوان مطبوعات وجود ندارد و از طرفی بازرگانان کشور هم به مطبوعات آن طور که باید آگهی نمی دهند و اگر هم قرار باشد به روزنامه ها آگهی بدهند، با قیمت بسیار پایین تر از آنچه که روزنامه برای بقای خود به آن نیاز دارد این کار را انجام می دهند، که به عقیده من این امر باعث تحقیر روزنامه های یک کشور می شود.
وی افزود: آسیب سوم، مساله خط قرمزها و قوانین مطبوعات است. در کشور، مساله قوانین مطبوعات امری سلیقه‌ای شده است و روزنامه نگاران آزادی عمل ندارند. به نظر من باید چارچوب‌های قانونی به خوبی مشخص شوند و بعد اگر کسی به این قوانین اعتراضی داشت می تواند اعتراض خود را بیان کند. اما اگر قانونی تصویب شد، دیگر به کسی اجازه داده نشود که از این قوانین برداشت شخصی کند. به عقیده من این سه مساله مهمترین آسیب‌های مطبوعات کشور هستند
در دنیای امروز هیچ خبری نمی تواند اتفاق بیافتد که از نظر زمانی برای مخاطبان تازگی داشته باشد، یعنی اینکه مردم اخبار را از منبع هایی غیر از روزنامه ها دریافت می کنند، بنابراین مخاطب مطبوعات دنبال چگونگی‌ها و چرایی‌هاست و به نوعی می توان گفت دنیای چیستی (what) در روزنامه نگاری امروز دیگر تمام شده است و روزنامه ها دیگر نباید به دنبال چیستی در خبرهای خود باشند.
رضائیان در ادامه گفت: در دنیای امروز هیچ خبری نمی تواند اتفاق بیافتد که از نظر زمانی برای مخاطبان تازگی داشته باشد، یعنی اینکه مردم اخبار را از منبع هایی غیر از روزنامه ها دریافت می کنند، بنابراین مخاطب مطبوعات دنبال چگونگی‌ها و چرایی‌هاست و به نوعی می توان گفت دنیای چیستی (what) در روزنامه نگاری امروز دیگر تمام شده است و روزنامه ها دیگر نباید به دنبال چیستی در خبرهای خود باشند.
وی تاکید کرد: البته برخی روزنامه ها که برند هستند ممکن است در مطالبشان در مورد چیستی موضوعی مطلبی درج کرده باشند، اما معمولا این مطالب بسیار خلاصه و کوتاه و به نوعی برای پرستیژ کاری آن روزنامه است، نه اینکه تیتر اول صفحه یک را به چیستی موضوعی اختصاص دهد. چرا که مخاطبان امروز مطبوعات به دنبال نقد، تجزیه و تحلیل اخبار هستند.
این کارشناس رسانه و ارتباطات عنوان کرد: میزان آزادی مطبوعات در دنیا این است که چه میزان به چگونگی (who) و چرایی (why) پرداخته می شود. تمام این عوامل مطبوعات یک کشور را به چالش می کشد و این چالش‌ها نشان می دهد که آزادی مطبوعات در آن کشور وجود دارد. بنابراین باید تلاش کنیم که فضای مطبوعاتی کشور را به سمت توانایی های حرفه ای کشور ببریم.
وی ادامه داد: حرفه روزنامه نگاری یک کار تجربی است، حال اگر شخصی وارد این حرفه شود که تجربه لازم را نداشته باشد با مشکلات فراوانی در این زمینه روبه رو می شود. البته داشتن تجربه به این معنی نیست که یک روزنامه نگار در تمام فرم های خبری ماهر باشد، ممکن است یک فردی گزارش نویس ماهری باشد اما نتواند مقاله های خوبی بنویسد، این مساله ای است که در تحریریه‌های ما کمتر به آن توجه می شود و معمولا یک روزنامه ها نگار در همه زمینه ها ورود می‌کند و همین امر دلیلی می شود تا از کیفیت کار روزنامه نگاران کاسته شود.
گفتگو: هانیه حقیقی
No tags for this post.