نماد سایت خبرگزاری سیناپرس

کشف شواهدی از همزیستی انسان و جانوران غول پیکر

به تازگی تیمی از پژوهشگران دانشگاه آدلاید به سرپرستی آلن کوپر در حال بررسی نحوه همزیستی انسان و جانوران غول پیکر دوران پیش از تاریخ است. در این مطالعات مشخص شد که انسان و این جانوران غول پیکر دست کم برای هزار سال و تا زمانی نزدیک به 3 هزار سال پیش از انقراض جانوران فوق، دارای همزیستی در بخش هایی از کره زمین از جمله آمریکای جنوبی بوده اند.

شواهد باستان شناختی کشف شده از محوطه های پیش از تاریخی مونته ورده  نشان می دهد که انسان و حیوانات غول پیکر پیش از تاریخی تا حدود 14 هزار و 600 سال پیش در بخش هایی از لبه جنوبی منطقه پاتاگونیا Patagonia واقع در جنوب کشورهای امروزی آرژانتین و شیلی ؛ همزیستی داشته اند.

شواهد باستان شناختی کشف شده از محوطه های پیش از تاریخی مونته ورده  نشان می دهد که انسان و حیوانات غول پیکر پیش از تاریخی تا حدود 14 هزار و 600 سال پیش در بخش هایی از لبه جنوبی منطقه پاتاگونیا Patagonia واقع در جنوب کشورهای امروزی آرژانتین و شیلی ؛ همزیستی داشته اند.

مطالعات انجام شده همچنین حاکی از این موضوع است که انسان های باستانی در این مناطق دائما در حال مهاجرت بوده و از طریق شکار کردن جانوران غول پیکر، نسل آن ها را رو به زوال برده اند.

آلن کوپر و تیمی از پژوهشگران بین المللی با انجام تجزیه و تحلیل روی نمونه های فسیل باقی مانده از این دوران و انجام آزمایش تاریخ گذاری مبتنی بر کربن 14 موفق به کشف قدمت این نمونه ها شده و همچنین دی ان ای موجود در نمونه های استخوانی فوق استخراج شده و مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعات مشخص شد که انقراض حیوانات غول پیکر در این مناطق حدود 300 سال به طول انجامیده و این رویداد در حدود فاصله زمانی 12 هزار و 300 سال پیش رخ داده است.

شواهد موجود حاکی از این موضوع است که در بازه زمانی فوق الذکر، دمای هوا پس از یک دوره طولانی یخبندان، به سرعت افزایش یافته و گرم شده است. این موضوع سبب ایجاد تغییر در آب و هوا و اقلیم  فوق شده و در نتیجه آن بافت و پوشش گیاهی مناطق مزبور تغییر کرده و باران های طولانی و پر شدتی را در پی داشته است.

کوپر در این رابطه می گوید: در پی بروز تغییرات آب و هوائی و شکار شدن این جانوران توسط انسان، تنها اجداد لاماها ( شترهای بی کوهان آمریکای جنوبی ) و آلپاکاها ( نوعی دیگر از شترهای بومی امریکای جنوبی که دارای پشم بسیار مرغوبی است) توانستند از انقراض نجات پیدا کنند.

منبع: archaeology

ترجمه: فاطمه کردی

No tags for this post.
خروج از نسخه موبایل