پژوهشگران دانشگاه واشنگتن در ایالات متحده آمریکا ؛ مجموعه ای از پروتئین هایی به نام کانال های یونی را کشف کردند که به پزشکان در ساخت داروهای جدید برای بیماران مبتلا به آریتمی قلبی یا ضربان قلب نامنظم کمک خواهد کرد.
پروتئین های فوق الذکر که کانال های یونی تولید کننده سیگنال های الکتریکی قلب نامیده می شوند با بازکردن منفذ و عبور از غشای سلولی اقدام به پر کردن یون ها می کنند. این مساله مانند این است که اگر کانال های یونی ، نوازندگان یک ارکستر باشند، ولتاژ غشای سلولی، رهبر ارکستر است، به صورت ساده باید گفت که این امر به این معنا است که سیگنال ولتاژ غشاء فرآیندهای غشایی در زمان مناسب به سوی کانال ها باز شده و آن ها را در یک ریتم نگه می دارد.
اعضای این تیم تحقیقاتی در بررسی های خود دریافتند که کانال های یون، سیگنال های الکتریکی قلب را به طریقی متفاوت نسبت به آن چه دانشمندان پیش از این تصور می کردند، تولید می کنند.پروتئین های فوق الذکر که کانال های یونی تولید کننده سیگنال های الکتریکی قلب نامیده می شوند با بازکردن منفذ و عبور از غشای سلولی اقدام به پر کردن یون ها می کنند. این مساله مانند این است که اگر کانال های یونی ، نوازندگان یک ارکستر باشند، ولتاژ غشای سلولی، رهبر ارکستر است، به صورت ساده باید گفت که این امر به این معنا است که سیگنال ولتاژ غشاء فرآیندهای غشایی در زمان مناسب به سوی کانال ها باز شده و آن ها را در یک ریتم نگه می دارد.
در این مطالعات همچنین مشخص شد، برای یک کانال مهم در قلب، که KCNQ1 نامیده می شود، ولتاژ غشاء نه تنها باعث می شود که کانال باز شود، بلکه علاوه بر آن خواص سیگنال های الکتریکی را نیز تعیین می کند.
پروفسور جیان مین کویی استاد مهندسی پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس ایالات متحده امریکا در توضیح فرایند فوق الذکر علام کرد: این دانش که در حال حاضر ما به ارائه آن می پردازیم ، مدل اصلاح شده ای است که برای نخستین بار در دهه 1950 میلادی ارائه شده بود.
او در ادامه توضیح می دهد که کانال KCNQ1 برای ریتم قلب بسیار با اهمیت است چرا که بیش از 250 جهش از این کانال همراه با آرتیمی قلبی وجود دارد.
دلیل عدم کارائی مدل های پیشین ارائه شده در این زمینه، این بود که بدون داشتن یک مدل دقیق از چگونگی راهکار کانال ، پژوهشگران از درک این جهش که منجر به آرتیمی کشنده می شود، عاجز بوده و با محدودیت اطلاعات روه برو بودند که این مساله توانایی آن ها را در پیدا کردن راه درمانی مناسب برای رفع این نقص در بافت مبتلا تحت تاثیر قرار داده بود.
شرح کامل این پژوهش و نتایج به دست آمده از آن در مجله تخصصی eLife منتشر شده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
ترجمه: احسان محمدحسینی
No tags for this post.