مطالعات پزوهشگران نشان می دهد مولکول های دی ان ای می توانند مانند یک چسب عمل کرده و کمک کند تا مواد مورد استفاده در چاپگرهای سه بعدی کنار هم قرار گیرند که این موضوع می تواند برای رشد بافت ها و اندام ها در آزمایشگاه مورد استفاده قرار گیرند.
دی ان ای چسبدار اجازه می دهد تا پژوهشگران چگونگی قرار گرفتن مواد ژلاتینی کنار یکدیگر را در کنترل داشته باشند. بر اساس این مطالعات همچنین مشخص شد که سلول های انسان می توانند در محیطی ژلاتینی رشد کنند که این مساله در واقع اولین گامی است که به سوی هدف نهایی استفاده ازاین مواد به عنوان داربست برای رشد بافت ، برداشته می شود .
پروفسور اندرو الینگتون ، استاد شیمی و بیوشیمی دانشگاه تگزاس در شهر آستین ایالات متحده امریکا در این مورد اعالام کرد: محققان دی ان ای را برای جمع کردن مواد ریزی که با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند، مورد استفاده قرار داده و این مواد را به قدری بزرگ کردند که قابل مشاهده باشند ؛ البته این عمل بسیار هزینه بردار و گران است. از سوی دیگر باید در نظر داشت که روش های رایج فعلی برای نظارت، کنترل و انعطاف پذیری در نوع موادی که ایجاد می شوند، قابل پذیرش نیست اما تیم تحقیقاتی ما روشی جدیدی را برای این نظارت و کنترل به کار برده است.
در همین راستا، تیم پژوهشی پروفسور الینگتون به ایجاد و ساخت نمونه بزرگتر این مواد میکروسکپی اقدام و برای نگهداشتن این مواد به همراه دی ان ای، روشی مقرون به صرفه تر را به کار برده اند. به این ترتیب پژوهشگران دی ان ای پوشش داده شده از نانوذرات ( ذره هایی با ابعاد در حدود یک تا صد نانومتر ) را که از هر یک از پلی استایرن و یا مواد پلی آکریل ساخته شده را ایجاد کردند . اتصال دی ان ای چسبیده این نانوذرات ارزان قیمت با یکدیگر، موادی شبیه ژلاتین تشکیل می دهد که اعضای این تیم تحقیقاتی توانستند آن را با کمک چاپگرهای سه بعدی تولید کنند. این مواد ساخته شده را می توان به آسانی با چشم و بدون به کار بردن میکروسکوپ مشاهده کرد.
دی ان ای چسبدار همچنین اجازه می دهد تا پژوهشگران چگونگی قرار گرفتن مواد ژلاتینی کنار یکدیگر را در کنترل داشته باشند. بر اساس این مطالعات همچنین مشخص شد که سلول های انسان می توانند در محیطی ژلاتینی رشد کنند که این مساله در واقع اولین گامی است که به سوی هدف نهایی استفاده ازاین مواد به عنوان داربست برای رشد بافت ، برداشته می شود .
شرح کامل این تحقیقات ، پژوهش ها و نتایج حاصل از آنها در مجله ACS Biomaterials Science & Engineering به چاپ رسیده و در اختیار پژوشگران قرار دارد.
ترجمه: احسان محمدحسینی
No tags for this post.