مشتری‌های داغ به سیارات فراخورشیدی غول‌پیکری گفته می‌شد که اندازه آنها با بزرگترین سیاره منظومه شمسی قابل مقایسه است.برخلاف مشتری که مدار آن 12 سال زمینی است، این سیارات فراخورشیدی با مدار کمتر از 10 روز در اطراف ستاره میزبان خود می‌چرخند.
شرایط در مناطق بسیار نزدیک به ستاره در ابتدا برای حمایت از شکل‌گیری سیارات مشتری‌مانند مناسب نیست، از اینرو این سیارات غول‌پیکر عجیب احتمالا در فاصله دورتری شکل گرفته و سپس به نزدیکی میزبان خود مهاجرت کرده‌اند.
به دلیل ماهیت رشد این غولهای گازی، دانشمندان تصور می‌کردند که آنها احتمالا در خوشه‌های ستاره‌ای باز و متراکم شکل نمی‌گیرند. خوشه‌های باز معمولا حاوی صدها ستاره با چیدمان نامرتب هستند که در مساحتی به قطر حدود 10 سال نوری فشرده شده‌اند. اما یافته‌های جدید محققان این تصور را زیر سوال برده است.
محققان با استفاده از طیف‌سنج هاپس رصدخانه لاسیلا در رصدخانه جنوب اروپا و تلسکوپ‌های دیگر مشاهده کردند که مشتری‌های داغ در حقیقت در اطراف ستارگان موجود در خوشه‌ها بسیار رایج تر از انواع خارج از آن هستند.
آنها دریافتند که این نوع سیارات عجیب در اطراف حدود پنج درصد ستارگان موجود در خوشه مورد مطالعه حاضر هستند. در مقایسه، این میزان در اطراف ستارگان خارج از خوشه حدود یک درصد است.
به گفته محققان، احتمالا شرایط متراکم درون خوشه مسیه 67 باعث نزدیکتر شدن سیارات غول‌پیکر شده است. با نزدیکتر شدن فاصله ستارگان به یکدیگر، احتمال ایجاد سیستم‌هایی که در آنها سیاره از فاصله نزدیکی به میزبان خود برخوردار باشد، بیشتر می‌شود. این امر می‌تواند به توضیح وجود مشتری‌های داغ در این خوشه بپردازد.به گزارش ایسنا به نقل از ساینس‌دیلی،این نتایج در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده است.