دانشگاه ها تبدیل به کارخانه تولید پزشک شده‌اند
وی در سال 1326متولد شده و پدرش از استادان زبان مدرسه دارالفنون بود. بسیاری از دانشجویان پزشکی پدرش را می شناختند. فاخر که یک سال بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران توسط پروفسور هاشمیان به بیمارستان فول تیچینگ انگلستان برای گرفتن تخصص معرفی شد و موفقیت های خود را مدیون پروفسور هاشمیان و برادران میر می‌داند.دکتر فاخر متخصص سرطان، جراحی عمومی پستان، غدد و تیروئید است و از سال 61تا 84در دانشگاه شهید بهشتی به تدریس مشغول بوده است.
به بهانه تلاش های ارزشمند دکتر محمدجواد فاخر در زمینه درمان سرطان با وی به گفتگو نشستیم.
چه شد که رشته پزشکی را انتخاب کردید؟
دوران دبیرستان را در بغداد گذراندم و بعداز آن به ایران آمدم و دررشته ریاضی در کرمانشاه درس خواندم و نفر اول استان شدم اما به حکم اجبار چون دیگر پدرم امکان پرداخت هزینه هایم را نداشت ، به بغداد بازگشتم. در آن زمان بغداد تنها یک دبیرستان آن هم در رشته علوم طبیعی داشت و مجبور بودم در این رشته درس بخوانم ، باوجود اینکه اصلا علوم طبیعی را دوست نداشتم. بعداز آن در دانشگاه های بغداد،موصل و بصره رشته پزشکی قبول شدم اما باز به دلیل مهاجرت پدرم به ایران به تهران آمدم و پزشکی را در دانشگاه تهران ادامه دادم و با وجود اینکه در ابتدا علاقه ای به پزشکی نداشتم دراین رشته تحصیل کردم و ادامه دادم.این موضوع را همیشه به دانشجویان و جوان ترها می‌گویم مهم این است که آدم عادت به خواندن کند، زیرا ممکن است شرایط باعث شود خواسته هایتان نادیده گرفته شود و در رشته دیگری مشغول به تحصیل شوید و اما بخوانید ومطالعه کنید تا موفق شوید.من تمام دوران جوانی ام را صرف درس خواندن کردم.
اگر وارد این حوزه نمی شدید چه رشته ای را انتخاب می‌کردید؟
اگر وارد رشته پزشکی نمی شدم حتمابه سراغ رشته های فنی میرفتم و برای دانشگاه رشته الکترونیک را انتخاب می‌کردم.رویای من همیشه این بود که آیا میتوانم یک روز جایزه نوبل فیزیک را برنده شوم؟ رویایی بود که در سر داشتم .
چرا بعداز فارغ التحصیلی از دانشگاه پزشکی به درس خواندن در رشته فیزیک یا الکترونیک ادامه ندادید؟
رشته پزشکی هیچ وقت به هیچ کس اجازه نمی‌دهد سراغ رشته دیگری برود. دانشجوی پزشکی از 8صبح تا 8شب کلاس دارد .یادم می‌آید حتی وقت خوردن ناهار نداشتم و در سال های آخر نیز کشیک ها به این بار اضافه می شد.همچنین اگر قرار است آینده ای موفق برای خود رقم بزنید نباید از شاخه ای به شاخه دیگر بپرید و مسیری که در ان قرار دارید را باید طی کنید.
سطح علمی دانشجویان این دوره با زمان دانشجویی خود را چگونه برآورد می‌کنید؟
در دوران ما تا سال 62دانشجویان واقعا بر مبنای نمرات کنکورشان انتخاب می‌شدند در آن دوران 700دانشجوی پزشکی وجود داشت و ساعات تدریس بسیار زیاد بود.در صورتی که از سال 62به بعد این تعداد 700نفر به 5000نفر تبدیل شد واین موضوع بدون داشتن استاد خوب ،ساعت درس اضافی و تنها به خاطر رفع کمبودهاو اخرا ج هندی ها اتفاق افتاد و امروز نیز این مشکلات ادامه دارد. ما یک مسئله را فراموش کرده ایم که پزشکی نه تنها علم است بلکه علاقه و هنر یک فرد است.پزشکی ذاتی است ، اما متاسفانه دانشگاه های ما تبدیل به کارخانه ای برای تولید پزشک شده است .
دانشجوی پزشکی نباید فقط به صورت تئوریک درس بخواند و جزوه ای به او داده شود و کنفرانسی ارائه دهد،دانشجوی پزشکی تا به جسم بیمار دست نزند و اعضای داخلی جسم را لمس نکند نمی تواند حس کند که بیمار دارای چه دردی است و آن را شناسایی کند.پزشک باید درد را بشناسد.این مسئله که پزشک باید درد جامعه را بداند فقط درد جسمی را شامل نمی شود بلکه درد روحی بزرگترین مشکل بیماراست که باید پزشک آن را شناسایی کند.
از نظر شما با توجه به اینکه در تولید مقالات به رتبه خوبی رسیده ایم در صنعت پزشکی این مقالات کاربرد داشته اند؟
نمی‌توان گفت پژوهش ها مطلقا غیرکاربردی است اما به دلیل اینکه کمتر نیازهای جامعه و مشکلات مان در مقالات و تهیه یک مقاله مورد توجه قرار می‌گیرد،کمتر کاربردی هستند. در ایران جز در مواردی خاص مانند تعدادی از مقالاتی که از دل جهاد دانشگاهی و …. آمده است ،مقالات کمک چندانی به حوزه پزشکی نکرده اند.
به دانشجویان رشته پزشکی و کسانی که به دنبال اسم پزشکی هستند، چه توصیه ای دارید؟
من هم دردوران تدریسم هم امروز بعد از 30سال خدمت و بازنشستگی از دانشگاه و درکنار دانشجویان بودن،می‌گویم پزشکی علم وهنر است.هنر علاقه می‌خواهد .اینکه فقط اسم پزشکی برایمان افتخار باشد ، اشتباه است .در این صورت اگر نخواهیم نگاهمان را عوض کنیم پزشکان موفقی نخواهیم داشت،پزشکی سراسر علاقه است .همچنین توصیه می‌کنم که خواندن و مطالعه بسیار زیاد می تواند مسیرموفقیت را هموار کند .دانشجوی پزشکی باید بداند فرصتی برای تفریح و استراحت ندارد تا بتواند پزشک موفقی شود.همچنین این نکته که مهمترین مسائل در دنیای کنونی، رقابت علمی است را نباید فراموش کرد و به دانشجویان توصیه می‌کنم که ضمن ایجاد ارتباط علمی با سایر دانشجویان، در زمینه تبادل افکار و دانش نیز تلاش کنند.
No tags for this post.
