کافی است تا زبان خود را از دهان بیرون آورده و سعی کنید که دامنه حرکتی آن را بررسی کنید تا بتوانید به قدرت و وضعیت ویژه این عضله پی ببرید. این امر دلیل اصلی این بوده است که دانشمندان به دنبال تحقیقاتی جدید بر روی زبان انسان ها هستند تا بتوانند از نتایج به دست آمده برای دامنه های مختلف فناوری بهره بگیرند. بر اساس اطلاعات منتشر شده، دانشمندان فعال در لابراتوارهای تحلیل سیگنال های پیشرفته مغزی در توکیو معتقدند که دامنه حرکات زبان می تواند کاربری های متعددی را داشته باشد.
یکی از دلایل اهمیت بررسی زبان این است که این عضله به جای نخاع، از طریق عصب های جمجمه به مغز مرتبط است و به این ترتیب حتی در صورت قطع نخاع نیز معمولا عملکرد زبان مختل نمی شود. به این ترتیب دانشمندان می خواهند تا با استفاده از این عضله و نحوه ارتباط آن با مغز بتوانند برای افراد معلول، امکان ارتباطی متفاوت با مغز را مهیا سازند
دکتر نم به عنوان یکی از اعضای فعال در این پروژه در این باره می گوید: «زبان انسان یک عضو ویژه و دارای قابلیت تحرک بسیار پویا است. زبان می تواند به پایین و بالا خم شود، به کناره ها حرکت کند و به بیرون از دهان کشیده شده و دوباره به داخل بازگردد، در هر دو جهت ساعت گرد و پاد ساعت گرد به چرخش دربیاید، لوله شده و یا حتی تا شود. برخی از مردم حتی می توانند لبه های زبان خود را به نحوی قوس بدهند که زبان به شکل یک نی دربیابد.»
حال تیم تحقیقاتی مسئول این پروژه در حال بررسی پالس های الکتریکی ایجاد شده در زمان خر یک از حرکات زبان هستند و با استفاده از یک الکترو انسفالوگرام یا EEG می توانند این حرکات را به صورت دقیق بررسی کنند. این امر می تواند موجب شود تا کاربردهای متعدد پزشکی برای این پروژه تعریف شوند.
یکی از دلایل اهمیت بررسی زبان این است که این عضله به جای نخاع، از طریق عصب های جمجمه به مغز مرتبط است و به این ترتیب حتی در صورت قطع نخاع نیز معمولا عملکرد زبان مختل نمی شود. به این ترتیب دانشمندان می خواهند تا با استفاده از این عضله و نحوه ارتباط آن با مغز بتوانند برای افراد معلول، امکان ارتباطی متفاوت با مغز را مهیا سازند که می تواند برای آنها دریچه ای جدید به زندگی ایجاد کند. برای نمونه در سال 2011 میلادی در تحقیقاتی مشابه، دانشمندان موفق شده بودند تا به یک فرد فلج کمک کنند که صندلی چرخدار خود را به کمک زبان خود کنترل کند.
منبع: gizmodo
ترجمه: احمد محمدحسینی
No tags for this post.