پاسخ اين پرسش در مورد هر انسان و موقعيتي كه در آن واقع شده متفاوت است. اگرچه قانون سه بر طبيعت نيازهاي اوليه بدن انسان حاكم است: سه دقيقه بدون اكسيژن، سه روز بدون آب و سه هفته بدون غذا.
با اين‌همه اعضاي خارق‌العاده‌اي در ميان گونه بشر وجود دارند كه اين قانون‌ها را شكسته و تعريفي دوباره براي اين قانون‌ها و ديگر محدوديت‌هاي موجود براي بقاي انسان نوشته‌اند.
در ادامه ركورد‌هايي را كه از زنده ماندن انسان‌ها در شرايط دشوار، بدون غذا، هوا، نور يا خواب ثبت شده‌اند مشاهده مي‌كنيد.
- بدون اكسيژن
قانون سه دقيقه بدون هوا در بيشتر مواقع دستور‌العمل خوبي است، زيرا بيشتر انسان‌ها درصورتي كه بيش از اين مدت نفس خود را حبس كنند، در معرض آسيب‌هاي شديد مغزي قرار مي‌گيرند. اما تعدادي از انسان‌ها وجود دارند كه بيش از اين مدت نيز مي‌توانند بدون اكسيژن زنده بمانند.
درحال حاضر ركورد بيشترين زمان حبس نفس بدون حركت در زير آب 11 دقيقه و 35 ثانيه است كه توسط استفان ميسفاد در سال 2009 ثبت شد. تام سيتاس در سال 2012 با استفاده از تنفس اكسيژن خالص پيش از حبس نفسش توانست ركورد 22 دقيقه و 22 ثانيه را به نام خود ثبت كند.
انسان در زير آب بيشتر از خشكي مي‌تواند نفسش را حبس كند، زيرا بدن انسان از عملكرد عجيبي به نام واكنش شيرجه پستانداران برخوردار است كه به وي اجازه مي دهد به راحتي واكنش شديدي كه انسان را وادار به تنفس دوباره مي‌كند را مهار كند، اين قابليت در زير آب مانع از غرق شدن مي‌شود.
- بدون آب
قانون سه مي‌گويد اگر تا سه روز آب نخوريد مي‌ميريد. اما مدت‌زمان دقيقي كه انسان مي‌تواند در طول آن بدون آب به زندگي‌اش ادامه دهد در واقع بسيار متنوع است، زيرا بدن انسان نياز دارد تا مقدار آب را متعادل نگه دارد و ذخاير آب بدن نيز به واسطه تعريق، تبخير يا دفع مستقيم كاهش پيدا كرده و نياز به تجديد شدن دارند. مي‌بينيد كه شرايط و عوامل متنوعي در تعيين محدوده زنده ماندن بدون آب نقش دارند.
در شرايط دشواري مانند ورزش شديد زير نور مستقيم خورشيد، بدن انسان مي‌تواند در طول يك ساعت تا 1.5 ليتر تعريق داشته‌باشد و اگر اين مقدار آْب از دست رفته در بدن جبران نشود، خون رقيق شده و تعريق متوقف مي شود و دماي بدن بالاتر رفته و دچار كم‌آبي مي‌شود و ممكن است در عرض چند ساعت فرد بميرد.
اما در يك محيط راحت و مناسب ممكن است فرد بتواند براي بيش از يك هفته بدون آب دوام بياورد. آندرآس ميهاوكز مرد استراليايي است كه ركورد زنده ماندن در طولاني‌ترين مدت زمان بدون آب را به نام خود ثبت كند. پليس استراليا در سال 1979 به صورت تصادفي او را به مدت 18 روز در سلول زندان رها كرد. با اين‌همه از آنجايي كه وي از شدت تشنگي بخارهاي روي ديوار سلول را مي‌ليسيده است، درستي اين ركورد مورد ترديد است.
- بدون غذا
تعيين محدوده زنده ماندن بدون غذا از دو مورد پيشين دشوارتر است. انسان به گونه‌اي تكامل يافته تا از مقاومت كافي براي شكار كردن برخوردار باشد،از اين رو انسان در مقاومت در برابر گرسنگي عملكرد بسيار خوبي از خود نشان مي‌دهد. آزمودن اين كار از نظر اخلاقي نيز كار دشواري است، از اين رو اعتصاب غذاهاي داوطلبانه به مرجعي براي تعيين اين محدوده تبديل شده‌اند. طولاني‌ترين روزه مهاتما گاندي در ميان تمامي روزه‌هايش ، 21 روز بدون مصرف ذره‌اي ماده غذايي بوده‌است.
اما طولاني‌ترين اعتصاب غذاي تاريخ توسط يك زنداني سياسي ايرلندي به نام ترنس مك‌سويني انجام گرفت،اعتصاب غذاي 74 روزه او در سال 1920 به مرگش ختم شد.
در حين گرسنگي شديد، بدن استفاده از گليكوژن موجود در كبد و ماهيچه‌ها را آغاز مي‌كند تا بتواند گلوكز و آمينو‌اسيد توليد كند. سپس بدن سوزاندن ذخاير چربي و در نهايت پروتئين‌هاي خود را آغاز خواهد‌كرد. درصورتي كه پس از اعتصاب غذا ميزان و نوع ماده غذاي مصرفي فرد تحت نظر قرار نگيرد،ممكن است به دليل وجود مقدار زيادي سديم در بدن فرد دچار ايست قلبي شود.
- بدون نور
متاسفانه مدت‌زمان زنده ماندن بدون نور، از كشف فاجعه‌اي انساني در سال 2012 مشخص شده‌است. در آن سال گروهي از كودكان درون قبرستاني زيرزميني كشف شدند كه توسط فرقه‌اي روس در تاتارستان در اين محل نگهداري مي‌شدند. بسياري از اين كودكان،از جمله يك نوجوان 19 ساله هرگز نور خورشيد را نديده بودند.
تا زماني كه براي جلوگيري از نرمي استخوان ويتامين دي مصرف كنيد بدون نور خورشيد زنده خواهيد ماند. اگرچه نبود نور خورشيد مي‌تواند روي ميزان سروتنين بدن و در نتيجه روي حالات روحي و خواب انسان اثرگذار باشد.
- بدون خواب
خواب از ديگر نيازهاي حياتي بشر است كه بدون آن،مغز به تدريج فرسوده و متلاشي خواهد شد. رندي گارنر ركورد‌دار بيشترين زمان بي‌خوابي در جهان است. وي در سال 1965 زماني كه 17 سال داشت، در آزمايشي شركت كرد و براي 264 ساعت،برابر 11 روز بيدار ماند.
افرادي وجود دارند كه براي مدتي طولاني‌تر از 11 ساعت بيدار مانده‌اند،اما اين افراد در حالاتي شبيه به خواب توانسته‌اند استراحت كنند. افرادي كه به بيماري بي‌خوابي موروثي مبتلا هستند درصورت عدم درمان به تدريج به زوال عقلي مبتلا شده و جانشان را از دست مي‌دهند.
هنوز دقيقا مشخص نيست چرا انسان به خواب نياز دارد، شايد خواب سموم را از مغز مي‌زدايد يا امكان سازماندهي افكار را فراهم مي‌آورد. تنها يك حقيقت واضح و قطعي درمورد خواب وجود دارد: نداشتنش مي‌تواند برايتان گران تمام شود.
منبع:همشهری آنلاین
No tags for this post.