محققان دریافتند که سه نشانگر شیمیایی موسوم به ترکیبات کاربونیل که شامل گازهای منتشر شده در زمان تنفس انسان‌ها هستند، در مبتلایان به سرطان ریه که تحت عمل جراحی برای حذف تومور قرار گرفته‌اند از کسانی که این عمل روی آنها انجام نشده، کمتر است.
محققان هنوز دلیل این کاهش را نمی‌دانند. ممکن است یکی از دلایل آن این باشد که تومور حذف شده طی جراحی در حقیقت سازنده این ترکیبات بوده است یا اینکه فرآیند التهابی مرتبط با تومور، آنها را ساخته است.
اما یافته‌ها نشان داده که دانشمندان شاید بتوانند از این نشانگرها در آینده به عنوان یک روش غربالگری در زمان نظارت بر روی بیماران پس از جراحی سرطان ریه استفاده کنند.
روش کنونی غربالگری که برای این سرطان استفاده می‌شود، شامل سی‌تی اسکن است که در آن، بدن در معرض مقادیر کوچکی از تابش قرار می‌گیرد. این اسکن می‌تواند نشان بدهد که آیا ندول‌ها در ریه بیمار وجود دارند یا خیر. در صورت مثبت بودن جواب، به آزمایشات تهاجمی مانند بیوپسی برای تشخیص خوش‌خیم یا بدخیم بودن این ندول‌ها نیاز است.
برخلاف سی‌تی اسکن، انجام آزمایش تنفسی در پژوهش جدید تنها به تنفس عمیق بیمار درون یک کیسه بالون‌مانند نیاز دارد تا یک لیتر هوا را برای نمونه دریافت کند. این کیسه سپس به یک پمپ متصل می‌شود که نمونه هوا را از روی یک تراشه رایانه‌ای می‌گذراند تا مواد شیمیایی موجود در آن را شکار کند.
این تراشه رایانه‌ای سپس برای بررسی این مواد شیمیایی به آزمایشگاه ارسال می‌شود.
آزمایش مذکور هنوز به تائید سازمان غذا و داروی آمریکا نرسیده، اما در آینده می‌تواند روش ارزانی برای غربالگری سرطان ریه در مقایسه با سی‌تی اسکن باشد. هزینه تخمینی این آزمایش بین 20 تا 30 دلار اعلام شده است.
به گزارش ایسنا به نقل از یاهو،این یافته‌ها در مجله Annals of Thoracic Surgery منتشر شده است.
No tags for this post.