وي در 16 سالگي به سبب پايگاه اجتماعي خانواده اش و آمادگي علمي خود، توانست از دانشمندان برجسته ي دربار سلطانِ مغرب بهره گيرد. ابن خلدون در 21 سالگي به خدمت دولت درآمد و به كارهاي سياسي پرداخت، اما در سال 765 به كلي از سياست و امور حكومتي روي گردان شد و پس از آن به كارهاي علمي روي آورد. به طور كلي زندگي ابن خلدون را مي توان به سه بخش تقسيم كرد كه بخش اول آن صرف آموختن علوم مختلف شد. در دومين بخش، بيشتر به فعاليتهاي سياسي پرداخت و مسؤوليتهاي متعددي رابه عهده گرفت، اما با سعايت و بدگويى ديگران به زندان افتاد و پس از رهايى، گوشه گيري اختيار كرد. از اين زمان بود كه دوره ي سوم زندگاني ابن خلدون آغاز شد كه دوره ي روي آوردن به فعاليتهاي تحقيقي و تاليفي است. در اين دوره بود كه انديشه ي نگارش تاريخ در ابن خلدون ايجاد شد. كتاب "العبر و ديوان المبدا و الخبر في تاريخِ العرب و العجم و البربر" اثر ابن خلدون است كه بخش اول اين كتاب "مقدمه" نام دارد كه به نام مقدمه ي ابن خلدون معروف شده است. ابن خلدون در زمان خود به تاريخ نگاري و تاريخ انديشي شهره بود اما با همه ي تاثيري كه در افزايش توجه به تاريخ در مصر در سده هاي هشتم و نهم هجري قمري داشت، انديشه هايش در روزگار خود او بازتاب كافي نيافت و هيچ يك از شاگردان او، راهش را در اين زمينه ادامه ندادند. ليكن انديشه هاي بديع و عميق او در زمان و مكاني ديگر جلب نظر كرد و از قرن سيزدهم هجري، نام، آثار و افكار او، سخت مطرح شد و پژوهشهاي بسياري را به خود اختصاص داد. اين مورخ مشهور مسلمان در سال 808 ق در 76 سالگي درگذشت.
منبع:راسخون
No tags for this post.