ورود فضانورد ناسا به سکونتگاه فضایی بادشونده

این فناوری می‌تواند برای ماموریت‌های اکتشافی فضایی عمیق و کاربردهای تجاری در مدار زیر زمین مفید باشد.هفته گذشته، ویلیامز در فضا به همراه ناسا و تیم شرکت بیگلو در مرکز کنترل ماموریت جانسون با موفقیت توانستند پس از هفت ساعت تلاش، ماژول فعالیت قابل انبساط بیگلو را در ایستگاه فضایی بین‌المللی به راه بیندازند.

سکونتگاه‌های قابل انبساط برای این طراحی شده‌اند که در زمان پرتاب، جای کمتری اشغال کرده و همچنین پس از استقرار در سیارات دیگر، حجم بیشتری برای سکونت و کار در اختیار فضانوردان بگذارند.این نخستین آزمایش یک ماژول قابل انبساط است و به محققان اجازه خواهد داد تا عملکرد این سکونتگاه را بررسی و میزان محافظت آن در برابر تابش‌های خورشیدی، ضایعات فضایی و دمای شدید فضا را ارزیابی کنند.

ورود ویلیامز به داخل این ماژول نشانگر آغاز یک فرآیند دوساله گردآوری اطلاعات خواهد بود. وی در این ماموریت به نمونه‌گیری از هوا پرداخته، بر روی دریچه‌های مخزن صعود درپوش خواهد گذاشت، برای کمک به گردش هوا در ماژول به نصب سیستم مجرا خواهد پرداخت، حسگرهای استقرار را بازیابی کرده و بطور دستی مخازن مورد استفاده برای تنظیم فشار را به منظور اطمینان از آزاد شدن کل هوا باز خواهد کرد.این فضانورد ناسا سپس حسگرهایی را طی دو روز بعد نصب خواهد کرد که برای وظیفه اصلی پروژه یعنی جمع‌آوری اطلاعات در مورد عملکرد این سکونتگاه استفاده خواهد شد.

طی دوره آزمایش ماژول بیگلو، این سکونتگاه به روی بقیه ایستگاه فضایی بسته خواهد ماند. فضانوردان هر سال سه تا چهار بار وارد این ماژول شده و به جمع‌آوری اطلاعات دما، فشار و تابش پرداخته و شرایط ساختاری آن را ارزیابی می‌کنند.به گزارش ایسنا به نقل از ناسا،طبق برنامه کنونی، این سکونتگاه پس از یک دوره نظارتی دو ساله از ایستگاه فضایی جدا شده و با ورود مجدد به جو زمین خواهد سوخت.

No tags for this post.