استاد دانشکده مهندسی دانشگاه ملبورن، دکتر آن استینمن (Anne Steinemann)، استاد مهندسی عمران، یکی از متخصصان در زمینه آلاینده های زیست محیطی و کیفیت هوای جهان به حساب می آید.
تحقیقات دکتر استینمن با بررسی و مقایسه ترکیبات گازی آلی ( گاز های فرّار VOCs ) آزاد شده از 37 محصول مختلف از قبیل خوشبوکننده هوا، محصولات پاک کننده و محصولات مراقبت شخصی که همه دارای گواهینامه سبز و ارگانیک بودند، شکل گرفته است و این تحقیق شامل محصولاتی که همراه یا بدون رایحه هستند هم می شود.
این مطالعه در مجله کیفیت هوا، اتمسفر و سلامت (Air Quality, Atmosphere & Health) به چاپ رسیده است که از 37 محصول مورد بررسی 156 ترکیبات گازی آلی ( گاز های فرّار) به ثبت رسیده که به طور میانگین برای هر محصول در حدود 15 گاز فرّار وجود دارد. این مقدار تحت قوانین آمریکا، در طبقه خطرناک مواد شیمیایی قرار می گیرد.
همچنین این تحقیق نشان داد گاز های خطرناک انتشار یافته، سرطان زا است و محصولات سبز، بدون رایحه تفاوت چندانی با نوع با رایحه آن ندارد.
نکته دیگر این است که بیش از 550 گاز فرّار از این محصولات منتشر می شود ولی شرکت تولید کننده کمتر از 3 درصد مواد مصرفی را در مشخصات محصول بر رون آن درج می کند.
استاد استینمن به این تناقض اشاره داشت که بیشتر آلاینده های هوا در داخل خانه های تولید می شود و به دلیل کمبود اطلاعات دقیق مردم در مورد مواد مصرفی، پاکی هوای داخل خانه مورد توجه کافی قرار نمی گیرد.
شایع ترین مواد شیمیایی در محصولات بودار، ترپن ( که از هیدروکربن های غیر اشباع است) است که در محصولات بی بو یافت نمی شود. ترپن با ازون واکنش نشان می دهد که سبب می شود محیط زیست آلوده شود.
در حال حاضر، در محصولاتی که در کشور های استرالیا و ایالات متحده و کشور های دیگر بفروش می رسد به هیچ عنوان به لیستی از مواد اولیه و ترکیبات شیمیایی آن ها اشاره نشده است.
دکتر استینمن افزود مردم ممکن است به دلیل کمبود اطلاعاتی که در اختیارشان گذاشته شده است، محصولی را به اسم محصول سبز خریداری کنند که در اصل سبز بودن آن اصلا تایید نشده است.
استینمن در ادامه تحقیقات برای چگونگی کاهش آلودگی های ناشی از این محصولات و داشتن زندگی سالم تر تلاش می کند.
مترجم: صالح سپهری فر
No tags for this post.