دکتر حسین پورقاسم در گفت وگو با ایسنا، گفت: ارتباط ضعیف بین صنعت و دانشگاه به دلیل این است که نیروهای صنعت و نیروهای دانشگاهی مورد قبول هم نیستند و صد درصد یکدیگر را تایید نمی‌کنند به همین علت تولیدات علمی دانشگاه‌ها آنچنان مورد استفاده صنعت قرار نمی‌گیرد به همین دلیل، صنعت باید از دانشگاه حمایت کند و دانشگاه هم در مسیر پاسخگویی به نیازهای دانشگاه گام بردارد.
وی ادامه داد: حمایت صنعت از دانشگاه یعنی اینکه صنعت، هزینه‌ها و R&D را در بخش دانشگاه‌ها و در مسیر پروژه‌های مورد نیاز خود سرمایه‌گذاری کند و آن هم مستلزم این است که صنعت پویایی و تولید داشته باشد و دچار رکورد نباشد تا بتواند این گونه هزینه کند.
پورقاسم خاطرنشان کرد: کیفیت علمی پژوهش‌ها خوب است اما اینکه تبدیل به ثروت، عملیاتی و تبدیل به محصول تجاری یا محصول دانش بنیان نمی‌شوند این است که دو طرف هنوز ارتباط خوبی با هم ندارند.
وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چه راه کارهایی برای افزایش مقالات پژوهشی مفید پیشنهاد می کنید، گفت: باید تیم‌هایی متشکل از اعضای هیات علمی و دانشجویان تشکیل و همان بحث مراکز تحقیقاتی و سپس تحقیقات هدفمند صورت گیرد، همچنین مدیریت جامع بر روی پژوهش و افزایش بودجه‌های پژوهشی از جمله اقداماتی است که منجر به یک خروجی ارزشمند برای رفع مشکلات صنعت و کشور می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه اظهار کرد: تحقیقاتی که منشا آنها از تحقیقات پژوهشی و یا استخراجی از طرح پژوهشی برون دانشگاهی هستند عمدتا به رفع مشکلات کمک می‌کنند اما اگر تحقیقات جدا از هم و به صورت جزیره‌ای انجام شود معمولا تبدیل به خروجی یا دستاوردی برای صنعت نمی‌شود.
وی همچنین ارتباط قوی بین دانشگاه‌ها و مراکز صنعتی، مراکز R&D مجموعه شرکت‌های بزرگ و وزارتخانه‌ها، هم راستا کردن پروژه‌ها و پایان‌نامه‌های ارشد و دکتری در جهت برطرف کردن نیاز صنایع را اقداماتی موثر در جهت اجرایی شدن دستاوردهای پژوهشی دانشگاه ها دانست.
پورقاسم خاطرنشان کرد: نظارت می‌تواند به عنوان ابزاری باشد که کیفیت مقالات پژوهشی از سطح مطلوب پایین نیاید منظور از این نظارت، کیفی است. تعداد مقالات معیار مناسبی نیست و باید معیار عملیاتی بودن، تعداد ارجاع، استفاده و منجر شدن به محصول مورد ارزیابی قرار گیرد و مقالات کم ارزش کنار بروند. وقتی عملیاتی بودن معیار شود دیگر کسی به مقالات کم ارزش رجوع نمی‌کند.
به گفته وی، مراکز رشد گام اولیه در این راستا بوده و باید از آنها حمایت شود.
این استاد دانشگاه در پایان افزود: عضو هیات علمی یا استاد دانشگاه باید قسمتی از وقت خود را صرف صنعت کرده و ضمن شناسایی نیازها در محیط دانشگاه به دنبال پاسخ این نیازها باشد. بیشترین باوری که صنایع دارند این است که دانشگاه نمی تواند مشکلات آنها را حل کند اگر مدیران صنعت به این باور برسند که دانشگاه می‌تواند به آنها کمک کند و دو طرف به هم اعتماد کنند ثمراتش را چند سال بعد می‌بینیم.
No tags for this post.