آیا تاکنون به پیچک‌های کنار دیوار دقت کرده‌اید که با نیروی چسبندگی زیادی بهم چسبیده‌اند.
محققان دریافتند، روند پیوند مولکولی در پیچک منجر به چسبندگی گیاه شده و کلیدی برای ساخت چسب در صنعت پزشکی است.
تیم محققان دانشگاه ایالتی اوهایو پیچک‌ها و ذرات ریزی را که منجر به چسبندگی در آنها می‌شود مورد بررسی قرار داده و به نتایجی دست یافته‌اند.
زمانی که پیچک رشد می‌کند و به سمت بالا می‌رود، ذرات چسبنده‌ای ترشح می‌کند که با اولین تماس گیاه و هرچه اطرافش هست به آن می‌چسبد. این ذرات غلظت اندکی دارند و راه خود را به هر گوشه و کناری در سطوح مختلف پیدا می‌کنند.
محققان پروتئین آرابینوگالاکتان را در نانوذرات کشف کرده‌اند که پیوند مولکولی را در این چسبندگی ایجاد می‌کند. زمانی که آب تبخیر می‌شود، این پروتئین به همراه پکتین و کلسیم منجر به چسبندگی پیچک می‌شود.
ژانگ از محققان این مطالعه اظهار کرد: خاصیت چسبندگی پیچک نسبت به تغییرات دما و محیط‌های مختلف مقاوم و جدا کردن آنها از هم بسیار دشوار است.
به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، یافته‌های این بررسی در Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
No tags for this post.