در حال حاضر حصاری سیمانی دور تا دور بنا را فرا گرفته است که کل مجموعه را در بر گرفته و آن را به صورت صحن در آمده است که ورودی آن در ضلع جنوبی قرار دارد.
در ضلع جنوبی صحن رائر سرا و حسینیه قرار گرفته که ساختمان هر دو جدید بوده و ارتباطی با بخش تاریخی این مجموعه ندارد.
اینطور که از شواهد و قرائن موجود مشخص است، در مرمت این بنا به هیچ عنوان ماهیت تاریخی ان در نظر گرفته نشده و از مصالح جدید و بدون توجه به اصول استاندارد مرمت آثار تاریخی استفاده کرده اند زیرا داخل اتاق مقبره را با گچ اندود و کف نیز با سنگ گرانیت پوشانده شده است.
ورودی بنا از ضلع شرقی است و قسمت بیرونی بنا پوشش سیمان سفید دارد و روی گنبد که مخروطی است ، و پشت بام اتاق مقبره فلزی هم دارای روکش فلزی است. مجموع اقدامات مرمتی نادرست و غیر اصولی انجام گرفته در بنا سبب شده است که در حال حاضر بنا دارای دو قسمت برج قدیم و اتاق های الحاقی جدید باشد.
شالوده اصلی بنا بنا از لاشه سنگ و ملاط ساروج ساخته شده و مقبره دارای یک ضریح چوبی بدون تزئین است. اینطور که از شواهد و قرائن موجود مشخص است، در مرمت این بنا به هیچ عنوان ماهیت تاریخی ان در نظر گرفته نشده و از مصالح جدید و بدون توجه به اصول استاندارد مرمت آثار تاریخی استفاده کرده اند زیرا داخل اتاق مقبره را با گچ اندود و کف نیز با سنگ گرانیت پوشانده شده است.
گنبد تاریخی بنا دو پوش است که از خارج مخروطی و از داخل حالت مقعر دارد در داخل بنا تزئیناتی دیده نمی شود .
در صفحه 118 کتاب بقاع متبرکه استان تهران؛ نویسنده نسب این امامزاده را به امام حسن عسگری علیه السلام می رساند و در مورد بقعه آن چنین می نویسد :
« بقعه این امامزاده مشتمل بر یک بنای اصلی نسبتاٌ کوچک هشت ضلعی است که از داخل دارای گنبد عرقچین و از خارج به صورت رک ( مخروطی شکل ) است . در داخل بقعه اصلی سه قبر در مجاورت یکدیگر وجود دارد که اعتقاد بر این است که دو قبر متعلق به میزبانان امامزاده و قبر سوم متعلق به خود امامزاده است که هر سه با هم به شهادت رسیده اند . …. احتمالاٌ بنای بقعه این امامزاده مربوط به قرن هفتم و هشتم هجری باشد . »
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.