بیش از 90 درصد سیارکها و دنباله دارهایی با حدود یک کیلومتر درازا که در اطراف زمین حرکت می کنند شناسایی شده اند و دانشمندان فکر می کنند که این سنگهای فضایی تهدیدی برای زمین محسوب نمی شوند.
با این حال وقتی صحبت از نزدیک شدن یکی از این اجرام فضایی به زمین می شود، نگرانی هایی مطرح می شود که به واسطه تجسم عواقب هولناک برخورد احتمالی شان با زمین از سوی برخی کارشناسان مطرح می گردد.
این نگرانی ها موجب شده تا دانشمندان ایده های مختلفی درباره مصون نگاه داشتن زمین مطرح کنند با این حال موفقیت این طرحها صرفا به میزان شناخت ما از ساختار سنگهای فضایی بستگی دارد. همچنین این پرسش مطرح می شود که اصولا نیازی به در هم خرد کردن این اجرام هست یا نه؟
سنگهای فضایی که راهی به اتمسفر زمین پیدا می کنند در نهایت تحت عنوان شهاب سنگ در آسمان زمین سوخته شده و تنها ریز تکه هایی از آنها سر از زمین درمی آورند. از این رو پیدا کردن این ریزقطعات کار بسیار دشواری است و به همین دلیل دانشمندان اطلاعات چندان زیادی از این طریق به دست نمی آورند.
شهاب سنگها به تردی و شکنندگی سیمان خشک شده هستند واین خبر خوشحال کننده ای برای زمین و ساکنان آن به شمار می آید
به تازگی اما ریزقطعاتی در اختیار دانشمندان دانشگاه دولتی آریزونا قرار گرفته که می تواند به آنها در دستیابی به درک بهتری از ساختا سنگهای فضایی کمک کند. این قطعات که تنها چند سانتیمتر بزرگی دارند مربوط به کشفیات سال 1969 در مکزیک و 2008 مراکش می شوند.
در این مطالعه دانشمندان به مقایسه شهاب سنگهای مورد نظر با نمونه های زمینی می پردازند تا مطمئن شوند که می توان از صخره های زمینی برای انجام آزمایشات مربوط به درهم خردن کردن سنگهای فضایی بهره گرفت.
در خلال این بررسی ها مشخص شد که شهاب سنگها به تردی و شکنندگی سیمان خشک شده هستند. این خبر خوشحال کننده ای برای زمین و ساکنان آن به شمار می آید زیرا حالا با اطمینان خاطر بیشتری می توان درباه سست بودن سیارکها صحبت کرد.
دانشمندان می گویند که این دسته از سنگها اگرچه در ظاهر خطری بزرگ برای زمین محسوب می شوند اما در حین ورد به اتمسفر زمین از هم فروپاشیده و سرنوشتشان در قالب شهاب سنگهای فروزان به پایان کار خود می رسد.
منبع:popsci
مترجم :مهدی پیرگزی