محققان بر این باورند علائم روان پریشی مانند توهم و هذیان توسط واکنش های آنتی بادی ها به پروتئینی در مغز به وجود می آیند.
پادتَن یا آنتی‌بادی (antibody) نوعی پروتئین است که در دستگاه ایمنی ساخته می شود و در پاسخ به حضور پادگن(آنتی‌ژن) خاصی، تولید می‌شود ، در خون به گردش درمی‌آید یا به اجسام بیگانه همچون باکتری و ویروس حمله‌ور می شود و آن را خنثی می سازد . هر آنتی بادی، آنتی‌ژن ویژه را هدف خود تشخیص می‌دهد. در برخی افراد، آنتی بادی ها به سلول های سالم فرد نیز حمله می کنند که باعث به وجود آمدن بیماری های خود ایمنی می شود.
بیماری های خود ایمنی می توانند در به وجود آمدن روان پریشی نقش داشته باشند. رابطه بین نقص ایمنی و روان پریشی بیش از 100 سال است که مورد بررسی قرار گرفته است. اما به تازگی محققان توانسته اند مکانیسم مشخص سیستم ایمنی که می تواند در علائم روان پریشی دخیل باشد را کشف کنند.
محققان در مطالعه اخیر توانسته اند واکنش آنتی بادی ها به پروتئینی به نام گیرنده گلوتاماتی N-متیل-D– آسپارتات (NMDA) یا گیرنده دوپامین D2 را در کودکانی که مراحل اولیه روان پریشی را می گذرانند شناسایی کنند. چنین واکنشی در کودکان طبیعی و نرمال دیده نمی شود.
هر دو این گیرنده ها در روان پریشی نقش بسزایی بازی می کنند. در واقع، روانپزشکان هنگام تجویز دارو، معمولا داروهایی را توصیه می کنند که گیرنده دوپامین D2 را تحریک می کند یا گیرنده های NMDA را مهار می کنند.
البته مصرف چنین داروهایی همراه با عوارض جانبی است که مشابه علائم روان پریشی مانند هذیان و ناهماهنگی در انجام دادن کارها است. محققان براین باورند که آنتی بادی های ذکر شده می توانند تاثیر مشابه این داروها در مغز بگذارند. به همین دلیل است که عوارض جانبی آنها مشابه یکدیگر است.
No tags for this post.