برنامه "گفت وگوی علمی" با موضوع «بازنگری در نقشه جامع علمی کشور؛ بایدها و نبایدها» و با حضور دکتر محمد رضا زرین دست استاد دانشگاه و رئیس دانشکده علوم نوین دانشگاه علوم پزشکی، دکتر مهدی زارع استاد دانشگاه رشته زلزله شناسی و عضو پژوهشگاه زلزله شناسی و دکتر سید مهدی رضایت استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران روانه آنتن شد.
دکتر محمد رضا زرین دست استاد دانشگاه و رئیس دانشکده علوم نوین دانشگاه علوم پزشکی در ابتدا با تاکید بر وجود برنامه و نقشه برای انجام هر کاری گفت: اصولاً با تغییراتی که در دنیا و جامعه پیش می آید، نقشه علمی نیز باید دچار تغییر شود. نقشه علمی که در حال حاضر موجود است، به دلایل مختلفی از جمله عجله خیلی خوب تهیه نشده است و به نظر می رسد باید یک بازبینی انجام شود، ضمن اینکه از نظر زمانی نیز شاهد تغییرات سریعی در دنیا هستیم و نقشه علمی کشور نیز باید تعریف جدید شود تا جواب گوی علم کشور نیز باشد.
دکتر مهدی زارع استاد دانشگاه رشته زلزله شناسی و عضو پژوهشگاه زلزله شناسی در مورد نقشه جامع علمی کشور خاطرنشان کرد: در سال 89 این نقشه به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید و ابلاغ شد. هدفی هم که درباره نقشه در نظر گرفته اند، این بوده است که برای ایران 1404 یک سند و نقشه راهی داشته باشیم که بتوانیم به آن اهداف سند چشم انداز ملی توسعه ی ایران دست پیدا کنیم.
وی افزود: در آن سال حدود 15 سال تا رسیدن به مقصد ایران 1404 فاصله داشتیم اما الان بیش از 5 سال از تصویب نقشه می گذرد و کمتر از ده سال با هدف فاصله داریم.
وی در مورد نقشه و ویژگی های آن اظهار داشت: نقشه خوشبختانه برای همه قابل دسترس است و در سایت وزارت علوم می توانند آن را به دست بیاورند. این سند 66 صفحه دارد و طبیعتا نقشه حجیمی نیست. این نقشه در 5 فصل که فصل نخست الگوی نظری، فصل دوم وضع مطلوب، فصل سوم اولویت ها، فصل چهارم راهبردها و فصل پنجم چارچوب نهادی نظام علم و فناوری است، تهیه شده است.
زارع به بررسی محتوایی نقشه پرداخت و گفت: هر نقشه ای برای مخاطب جامعه علمی ایران شکل داده و طراحی شده است. زمانی که این نقشه نوشته می شد، در فرآیندهای آن کم و بیش حضور داشتم. اگر هر نوع نقشه راهی را بر اساس اهداف مان تنظیم کنیم، حتما موفق می شویم ولی اگر بر اساس آرزوهایمان تنظیم کنیم، ممکن است در بعضی قسمت ها برسیم و در بعضی قسمت ها نرسیم.
وی واقعیت ها را نقطه تفاوت اهداف و آرزوها عنوان کرد و بیان داشت: باید با سامانه ای از داده ها و واقعیت ها روبرو باشیم که بدانیم در چه شرایطی قرار داریم و کجا ایستاده ایم و کجا می خواهیم برویم و چگونه این کار را انجام دهیم. ارتباط این نقشه با جامعه علمی و تخصصی ایران همیشه مورد سوال بوده است.
این استاد دانشگاه رشته زلزله شناسی گفت: ممکن است گفته شود امکان اینکه همه را دعوت کنیم وجود ندارد ولی اینکه در فرایند کار قرار بگیریم و از ما کار بخواهند، مسئله متفاوتی است. در آن زمان بنده مسئولیتی هم داشتم اما کاری از ما نخواستند و خود من این موضوع را دنبال می کردم.
دکتر سید مهدی رضایت استاد دانشگاه و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با اشاره به تاکیدات رهبر معظم انقلاب بر سند جامع علمی کشور، اظهار داشت: تنظیم این سند تحت فشار به لحاظ زمانی نیز قرار داشت تا هر چه زودتر این نقشه تدوین شود زیرا زمان قابل توجهی را نیز از دست دادیم.
وی تصریح کرد: هر کاری که دارای برنامه، سند و نقشه و راهکارهای مشخصی باشد، کار ارزشمندی است. سند چشم انداز یکی از کارهای بزرگی است که در کشور انجام شده است ولی طبیعتاً مانند هر کار دیگری در مقاطع مختلف باید مورد بازنگری قرار گیرد و اگر نیاز است که شاخص ها دچار تغییر شود، باید این امر صورت بگیرد و اگر در زمینه اهداف دچار مشکل هستیم، باید در این زمینه نیز بازنگری صورت بگیرد.
وی با اشاره به گذشت شش سال از تصویب سند، عنوان داشت: هر چه جلوتر می رویم، به نظر می رسد نیاز به بازنگری در این نقشه وجود دارد ضمن اینکه تاکید می کنم باید قدردان زحمات خیل عظیمی از همکاران باشیم که در این عرصه فعالیت کردند.
رضایت افزود: بر اساس ساختمانی که در نقشه وجود دارد، اولویت های علم و فناوری کشور مورد توجه است. الان که نگاه می کنیم و زمان زیادی هم نداریم، احساس می کنیم هر چه علم و فناوری در دنیا وجود دارد را سعی کرده ایم در نقشه لحاظ کنیم و به نظر نمی رسد یک اولویت بندی در این بخش انجام شده باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با تاکید بر اینکه نباید هر آنچه که قرار است در کشور اتفاق بیافتد، در این نقشه تعیین و تکلیف شود، گفت: باید اجازه دهیم سازمان ها بر اساس برنامه هایی که دارند و اسناد بالا دستی کار خودشان را انجام دهند.
دکتر محمد رضا زرین دست استاد دانشگاه و رئیس دانشکده علوم نوین دانشگاه علوم پزشکی در ادامه گفت: به نظر می آید هنگام نوشتن نقشه جامع علمی کشور ذوق زده شده ایم و آن چیزی که آرزوی هر کسی بوده است را در نقشه آورده ایم، بدون در نظر گرفتن امکانات و بسترهایی که داریم.
وی با طرح این پرسش که چقدر از نقشه انجام شده است، بیان داشت: باید تا زمان پایان نقشه یعنی سال 1404 بررسی شود که آیا می توانیم برنامه ریزی های انجام شده را عملیاتی کنیم یا خیر.
No tags for this post.