در دو هزار متری جنوب غرب امامزاده هاشم دو برج سنگی با فاصله 6 متری از یکدیگر قرار دارد که امامزاده دو برار ( هادی و حارث ) نامیده می شود . بنای تاریخی این امامزادگان شامل دو مقبره مجزا است که در وسط دو مقبره یک ساختمان ساخته شده و این دو مقبره را به هم متصل کرده است.
قدمت بنای این مقابر به دلیل دخل و تصرف های بسیار زیاد در طول تاریخ و اضافه شدن الحاقات و تزئینات ، از طریق سبک معماری و تزئینات موجود در بنا امکان پذیر نیست اما با مقایسه بنا های امامزاده های دیگر در منطقه ، و توجه به سفالینه های یافت شده در این محل ، می توان این مجموعه را از آثار متعلق به قرون ششم و هفتم هجری دانست .
در ورودی بنا از ضلع جنوبی آن است. پی بنا از جنس سنگ بوده و نمای بیرونی آن با سیمان سفید پوشش یافته و هر دو مقبره دارای گنبد کله قندی هستند که از داخل به صورت مقعر دیده می شود .
امروزه پلان بنای هر دو مقبره از بیرون دایره ای شکل است که احتمالاٌ در ابتدا و در زمان ساخت هشت ضلعی بوده و در اثر مرمت نادرست به دایره تبدیل شده است . این دو اتاق در جهات شرقی و غربی ساختمان قرار گرفته اند و بنای مابین آن ها مستطیل شکل با سقف شیروانی است که از آجر ساخته شده و دارای دو پنجره فلزی در دو طرف در ورودی بوده و ضلع جنوبی آن از خارج پوشش سیمانی دارد . کف این ساختمان سیمانی و دیوار های داخلی از گچ پوشیده شده است . ورودی مقبره غربی از ضلع جنوب شرقی است . کف این مقبره از سنگ مرمر و قسمت داخلی آن از گچ پوشیده شده است.
قبر امامزاده بدون سنگ بوده و با گچ پوشش یافته است . در ضلع شمال غربی اتاق یک طاقچه دیده می شود. ورودی مقبره شرقی نیز به صورت مجزا بوده و از ضلع جنوب غربی است . در کف این مقبره و زیر گنبد ، سکوی قبر بدون تزئینات با حاشیه سنگ مرمر و روکش گچ دیده می شود . در دیوار های بنا آثار زنگ زدگی فلز وجود دارد که احتمالاٌ در مرمت بنا یا کلاف کشی آن از فلز استفاده شده است. در ضلع جنوب غربی یک نورگیر مستطیل شکل کار شده است . در داخل دو مقبره تزئینات خاصی مشاهده نمی شود .
در پرونده این بنا در سازمان میراث فرهنگی استان تهران در مورد تاریخ ساخت این مجموعه چنین نوشته شده است: در اطراف امامزاده قبرستانی وجود دارد . در بررسی های انجام شده در این محل سفال های اندکی یافت شد که دارای ارزش تاریخی بوده و کارشناسان احتمال می دهند برابر با زمان ساخت بنای اولیه امامزاده هستند. قدمت بنای این مقابر به دلیل دخل و تصرف های بسیار زیاد در طول تاریخ و اضافه شدن الحاقات و تزئینات ، از طریق سبک معماری و تزئینات موجود در بنا امکان پذیر نیست اما با مقایسه بنا های امامزاده های دیگر در منطقه ، و توجه به سفالینه های یافت شده در این محل ، می توان این مجموعه را از آثار متعلق به قرون ششم و هفتم هجری دانست .
گزارش تصویری و تحلیل فنی: احسان محمدحسینی – فاطمه کردی
No tags for this post.