به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری کتابخانه ملی پزشکی آمریکا، اختلال دو قطبی نوعی اختلال خلقی و یک بیماری روانی است و افراد مبتلا به این بیماری دچار تغییرات شدید خلق می‌شوند.
اختلال دو قطبی به صورت معمول در آخر دوره نوجوانی یا اوایل دوره بزرگسالی بروز پیدا می‌کند. بیماران مبتلا ممکن است ناگهان از اوج شادی و خوشحالی به اوج غم و اندوه فرو روند و ارتباطی بین خُلق بیمار و آنچه واقعاً در زندگی بیمار رخ می‌دهد، وجود ندارد.
بیماران دچار اختلال دو قطبی در خطر 15 برابری برای خودکشی و در خطر شش برابری مرگ ناشی از آسیب‌های تصادف قرار دارند.بیمارانی که لیتیوم مصرف می‌کنند در مقایسه با افرادی که سایر داروهای اختلال دو قطبی را نظیر والپروات، الانزاپین و کواتیاپین مصرف می‌کنند در خطر کمتری برای خود آزاری و آسیب‌های غیر عمدی قرار دارند.
در واقع بیمارانی که دارویی به جز لیتیوم را مصرف می‌کنند، در خطر 40 درصدی برای آسیب زدن به خودشان قرار دارند.برای مقایسه لیتیوم در مقابل داروهای جدید، اطلاعات پزشکی شش هزار و 700 بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی و داروهای مصرفی آنان مورد بررسی قرار گرفت.
این پژوهش در مجله "JAMA Psychiatry" منتشر شده است.
No tags for this post.