هوش مصنوعی یکی از بزرگ ترین علامت سوال های آینده بشر است و بسیاری از ما به فکر این هستیم که بدانیم سرانجام در آینده هوش مصنوعی می تواند بر ما غلبه پیدا کند یا خیر. در این میان یکی از مهم ترین نمونه های ساخته شده از هوش مصنوعی را می توان سیسم طراحی شده توسط شرکت گوگل دانست.
شعر سروده شده توسط هوش مصنوعی گوگل به شدت غم انگیز و تلخ است ولی در نوع خود می تواند یک اثر منحصر به فرد محسوب شود زیرا انسان ها در سروده شدن آن دخیل نبوده اند.
پندی پیش خبری در زمینه مطالعه کتاب های احساسی و عاطفی توسط این هوش مصنوعی در رسانه ها منتشر شده بود که به نظر می رسد که این کتاب ها اثر خود را بر روی این هوش مصنوعی گذاشته اند زیرا به تازگی این سیستم توانسته است تا نخستین شعر خود را بسراید.
شعر سروده شده توسط هوش مصنوعی گوگل به شدت غم انگیز و تلخ است ولی در نوع خود می تواند یک اثر منحصر به فرد محسوب شود زیرا انسان ها در سروده شدن آن دخیل نبوده اند.
متن این شعر به این ترتیب است:
مرا به گریه می انداخت
از آن زمان به بعد هیچکس او را ندیده است
و این موجب احساس ناآرامی در من می شود
هیچکس او را ندیده است
یک فکر لبخندی بر روی لبان من آورد
درد خارج از تحمل بود
و جمعیتی که ساکت ایستاده بودند
پیرمرد گفت که آن مرد فراخوانده شد
و از آن مرد پرسیده شد
شاید این شعر از نظر ساختاری مفهومی دچار مشکلاتی باشد ولی می توان انتظار داشت که در آینده ای نه چندان دور شاهد این باشیم که شعرهایی کامل تر و نیرومندتر توسط این هوش مصنوعی سروده شوند.
منبع: Gizmodo
ترجمه: احمد محمد حسینی
No tags for this post.