این نقشه با نشان دادن تولید ناخالص داخلی برای هر فردی از سال‌های 1950 تا 2015، هر دوی تغییرات در رفاه فردی و خانوادگی را در سطح ملی و همچنین در سطح دنیا نشان می‌دهد.
خبر خوب
داده‌های موجود در این نقشه افزایش کلی در رفاه را از سال 1950 به نمایش می گذارد. شصت و شش سال پیش، تولید ناخالص داخلی جهانی برای هر شخص اندکی بیش از 14 هزار و 500 دلار بود و در سال 2015، این رقم به حدود 25 هزار و 600 دلار رسید.
در این میان، قاره آسیا پیشرفت‌های قابل توجهی در این زمینه داشته و چین، ژاپن و کره جنوبی شاهد افزایش تولید ناخالص داخلی خود بوده اند. امریکای جنوبی نیز پیشرفت‌هایی را از این لحاظ تجربه کرده است.
این موضوع بخشی از روند گسترده‌تر کاهش فقر جهانی است و در سال 2015، درصد جمعیت دنیا که در فقر به سر می‌بردند، برای نخستین بار به زیر 10 درصد رسید.
نقشه ارائه شده در سایت مجمع جهانی اقتصاد بر میزان نابرابری جهانی تاکید دارد و بر اساس آن، تفاوت‌های بزرگ رفاهی بین کشورها کاهش نیافته است؛ به ویژه قاره افریقا همچنان در زمینه رفاه اقتصادی عقب تر از دنیاست.
خبرهای نه چندان خوب
در عین حال، نقشه ارائه شده در سایت مجمع جهانی اقتصاد بر میزان نابرابری جهانی تاکید دارد و بر اساس آن، تفاوت‌های بزرگ رفاهی بین کشورها کاهش نیافته است؛ به ویژه قاره افریقا همچنان در زمینه رفاه اقتصادی عقب تر از دنیاست.
این نقشه نشان می‌دهد میزان تولید ناخالص داخلی (GDP) برای هر شخص در افریقا هم اکنون بیش از 20 هزار دلار و کمتر از متوسط جهانی است. در این میان، ثبات پذیری معیار تولید ناخالص داخلی برای ارزیابی پیشرفت و موفقیت نیز با تردیداتی روبروست.
در اجلاس سالانه مجمع جهانی اقتصاد در سال 2016، سران دنیا بر سر این موضوع بحث کردند که آیا GDP معیاری کافی برای ارزیابی سلامت و رفاه اقتصاد هست یا خیر؟
اریک بریجولفسون، پروفسور دانشگاه ام آی تی، و همکارانش بر این باورند GDP معیار خوبی برای رفاه و همچنین ارزیابی میزان عملکرد مردم نیست. این معیار کالاهای خریداری شده و فروخته شده را مورد ارزیابی قرار می دهد اما می تواند خلاف جهت رفاه عمل کند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
مترجم: شه تاو ناصری
No tags for this post.