محسن سلیمانی روزبهانی روز یكشنبه در حاشیه چهارمین كارگاه مشورتی تدوین برنامه مدیریت زیست بومی تالاب رودشور، شیرین و میناب اظهار داشت : از آنجایی كه اكوسیستم تالابی ارتباط تنگاتنگ با شرایط اقلیمی و محیطی دارد و ممكن است در دوره ای خشك یا در شرایط ایده آل باشد، بنابراین كاربرد الفاظ از بین رفتن، نابودی و خشكی برای تالاب ها، علمی نیست.
وی افزود : پایه و اساس كار در مدیریت تالاب ها علاوه بر حفظ تنوع زیستی و اكوسیستمی ، موضوع ارزش ها و كاركردهای تالاب است.
سلیمانی خاطر نشان كرد : مدیریت تالاب ها در جهان تك بعدی و تنها از منظر تنوع زیستی نیست بلكه پیامدها و كارویژه های تالابی نظیر پاكسازی هوا ، تعدیل خرد اقلیم ، جذب آلاینده ها، كنترل سیلاب ، تامین آب و غذا پررنگ و برجسته می شود.
وی با اشاره به ناهماهنگی بین بخشی دستگاه های اجرائی كه هركدام خود را متولی و ذینفع تالاب می دانند اظهارداشت: این بزرگترین خطر در كمین تالاب هاست.
وی یاد آور شد:اگر سازمان حفاظت محیط زیست نتواند جوامع محلی و دستگاه های اجرائی ذینفع تالابی را هماهنگ كند هرگز نمی تواند به تنهایی در جلوگیری از تخریب تالاب ها اثرگذار باشد.
سلیمانی افزود: از آنجایی كه ارزش تالاب به عنوان سرمایه طبیعی برای آحاد مردم و بهره برداران به خوبی تشریح نشده در چنین شرایطی محیط زیست قربانی توسعه خواهد شد.
وی اظهار كرد: باید با همه توان مردم را نسبت به زنده نگهداشتن تالاب ها آگاه كرد و در یك فرایند مشاركتی، برنامه جامع مدیریت را در دستور كار قرار داد.
تالاب ها، محیط هایی هستند كه مشخصاتشان چیزی میان خشكی و دریا است، اما اولین تعریف علمی تالاب را معاهده بین المللی موسوم به كنوانسیون بین المللی رامسر ارائه كرده است: 'تالاب به مناطق مردابی، آب مانند؛ نمزارهای سیاه و باتلاقی، بركه های مصنوعی و یا طبیعی كه به طور دائم و یا موقت دارای آب ساكن یا روان، شیرین، شور و یا نیمه شور هستند و یا به مناطقی از سواحل دریا گفته می شود كه در هنگام جذر، ارتفاع آب در آنها بیش از 6 متر نباشد.'
تالاب ها حوضه های ارزشمندی هستند كه معیشت بیش از یك میلیارد نفر در دنیا به آنها وابسته است و مقصد گردشگری بیش از نیمی از توریست های دنیا را تشكیل می دهند. این در حالی است كه از سال 1900 میلادی به این سو، نزدیك به 60 درصد از تالاب های جهان از دست رفته است و سالانه نزدیك به یك درصد از تالاب ها به واسطه هجوم پروژه های توسعه ای نابود می شوند كه آمار بسیار تكان دهنده ای است.
ایران با دارا بودن اقلیم متنوع، تالاب های زیادی را در خود جای داده است، با توجه به تعاریفی كه در كنوانسیون رامسر(كنوانسیون حفاظت از تالاب ها) مطرح است، بیش از هزار تالاب در ایران وجود دارد كه از جمله آنها می توان به دریاچه پشت سدها، رودخانه ها و سواحل تالابی اشاره كرد. از بین آنها 84 تالاب جزو تالاب های با اهمیت بین المللی به حساب می آیند كه از این تعداد، 35 تالاب تحت 24 عنوان در كنوانسیون رامسر ثبت است و از میان آنها، 6 تالاب در فهرست مونترو قرار دارند. تالاب های در خطر نابودی در فهرست مونترو قرار می گیرند.
بیش از 60 درصد تالاب های بین المللی در كل منطقه در كشور ما قرار دارند. براساس تعریف كنوانسیون رامسر، 42 نوع تالاب در دنیا وجود دارد كه از این تعداد 41 نوع آن در كشور ما وجود دارد و در واقع كمتر كشوری با این ویژگی دیده می شود. این وضعیت نتیجه تنوع اكوسیستم های هیركانی در شمال تا اكوسیستم زاگرس و خلیج فارس است.
به گزارش ایرنا،از 22تالاب بین المللی كنوانسیون رامسر ، پنج تالاب آن در استان هرمزگان شامل جزیره شیدور ، خور خوران ، دهانه رودخانه گز و حرا و دهانه رودخانه های شور ، شیرین و میناب واقع شده است.
جلوگیری از تخریب محیط زیست با رعایت سهم حقابه
