این کشف برخی از محققان را بر آن داشت تا با بارورکردن عمدی ابرها با این باکتری، سبب بارش باران در مکان‌هایی شوند که به آن نیاز است.
کشف ارتباط بین میکروب‌های موجود در ابر و بارش باران در اواخر سال 1970 صورت گرفت. در آن زمان دیوید سی سندز دانشمند دانشگاه ایالتی مونتانا، در جستجوی منبع یک سوختگی مرموز بود که بر محصول گندم تاثیر می‌گذاشت. این دانشمند، با نمونه برداری از ابرها در یک پتری دیش، به بررسی میکروب‌های موجود در آنها پرداخت. او همچنین به توسعه مفهوم زیستی بارش و نقش باکتری در ایجاد آن پرداخت اما دانشمندان دیگر درباره این کشف مطمئن نبودند.
محققان در سال 2008، طی انجام پژوهشهای مختلف دریافتند که برخلاف تصور پیشین دانشمندان، بسیاری از هسته‌های یخ در ابرها در مراحل اولیه فرآیند بارش، به جای گرد و غبار و دوده از میکروب‌های مختلف تشکیل شده‌اند.
باکتری‌ها ظاهرا از بارش برای گسترش و توسعه خود استفاده می‌کنند. این باکتری‌ها که به خارج از گیاهان چسبیده‌اند، توسط باد به اتمسفر راه پیدا می‌کنند.
هنگامی که این میکروب‌ها به ابرها راه پیدا می‌کنند، بلورهای یخ در اطراف آنها تشکیل شده و آب بر روی این کریستال‌ها انباشته و سبب بزرگتر شدن آنها می‌شود. در نهایت، این کریستال‌ها به باران تبدیل شده و به زمین برمی‌گردند که طی این فرآیند میکروب‌ها گیاهان بیشتری را فراگرفته و سپس چند برابر می‌شوند و پس از آن این چرخه تکرار می‌شود.
به گزارش ایسنا،محققان در حال حاضر به دنبال کنترل این روند هستند تا بتوانند سبب بارش باران شوند. قدم اول برای این کار پرورش گیاهانی است که بستر مناسبی برای این میکروب‌ها هستند. آنها سپس باید این گیاهان را برای ایجاد بارش در مکانهای مناسب قرار دهند.
مقاله این پژوهش در مجله New Scientist منتشر شده است.
No tags for this post.