برخی مردم بر این باورند که سرمایه گذاری گسترده در بخش تولید سبز و مصرف پایدار می‌تواند بدون افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای، منجر به افزایش رشد اقتصادی شود. در این پژوهش، با در نظر گرفتن یک چشم انداز جهانی، واقعیت امر مشخص شد.
محققان دانشگاه لوند (سوئد) و دانشگاه بن (آلمان) در این پژوهش، 138 کشور جهان مورد بررسی قرار دادند تا ارتباط بین رشد (اقتصادی)، رفاه و پایداری زیست محیطی را مشخص کنند.
این پژوهش با استفاده از داده‌های بانک جهانی، شبکه ردپای جهانی (Global Footprint Network) و سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه (OECD) انجام شد.
کشورهای جهان بر اساس سرانه تولید ناخالص داخلی (GDP) به چهار گروه تقسیم شدند: کشورهای فقیر، کشورهای در حال توسعه، کشورهای در حال ظهور و کشورهای ثروتمند؛ در عین حال، گروه پنجمی نیز وجود داشت که تنها متشکل از هشت کشور فراتوسعه یافته (overdeveloped) بود که متوسط درآمد سالانه در این کشورها بیش از 50 هزار دلار به ازای هر نفر بود. در این گروه بجز کشورهای آمریکا، سنگاپور و سوئیس، کشورهای نفت خیز از جمله نروژ و قطر حضور داشتند.
وضعیت رفاه در گروه‌های مختلف بر اساس سه دسته جداگانه: پایداری زیست محیطی، شمول اجتماعی، کیفیت زندگی – در قالب امید به زندگی، نرخ سواد و بهزیستی ذهنی (subjective well-being) – اندازه‌گیری شدند.
در هر سه دسته، ارتباط روشنی با تولید ناخالص داخلی (GDP) وجود داشت: شمول اجتماعی بیشتر و بهبود کیفیت زندگی همزمان با ثروتمندتر شدن کشورها به قیمت پایداری زیست محیطی از جمله افزایش میزان انتشار گازهای گلخانه ای و رد پای کربن در جو.
ماکس کخ از دانشگاه لوند تأکید می‌کند: نمی‌گوییم که امکان جداسازی رشد اقتصادی از مسائل زیست محیطی وجود ندارد؛ با این حال، این مطالعه یک ارتباط روشن بین توسعه اقتصادی و افزایش گازهای گلخانه‌ای را نشان می‌دهد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
یکی از نتیجه‌گیری‌های محققان این است که باتوجه به نیاز مبرم به کاهش میزان انتشار جهانی گازهای گلخانه‌ای، امکان مهار رشد اقتصادی باید جدی گرفته شود.
نتایج این پژوهش به تازگی در مجله Global Environmental Change منتشر شد.
منبع: eurekalert
ترجمه: معصومه سوهانی
No tags for this post.