به گزارش ايرنا از پايگاه اينترنتي بي بي سي ورلد، اولين اطلاعات در مورد استفاده همزمان از ايپيليموماب و نيوولوماب در يك گروه 142 نفري از بيماران مبتلا به ملانوما كه خطرناك ترين نوع سرطان پوست است، نشان داد كه 69 درصد آنها پس دو سال هنوز زنده بودند.
پزشكان انگليسي كه اين معالجات را انجام داده اند، نتايج را 'بسيار دلگرم كننده' توصيف مي كنند.
داده هاي مطالعه ديگري نيز در مورد معالجه ملانوما با كمك دارويي به نام پمبروليزوماب، نشان دهنده افزايش طول عمر بيماران است.
اين دارو هم با بريدن ترمز سيستم ايمني بدن براي حمله به سلول هاي سرطاني كار مي كند.
نتايج اوليه اين درمان هاي آزمايشي، كه در نشريه انجمن پزشكي آمريكا چاپ شد، نشان داد كه يك سوم بيماران براي 12 ماه بدون بروز نشانه اي از تومور زندگي كردند.
اهميت تركيب داروها:
سيستم ايمني بدن دفاع قدرتمندي در برابر عفونت فراهم مي كند. با اين حال 'ترمزهاي' زيادي در داخل اين سيستم براي جلوگيري از حمله به بافت هاي خود بدن طراحي شده است.
سرطان – كه نمونه معيوب بافت هاي سالم است – مي تواند براي پرهيز از حمله سيستم ايمني از اين ترمزها استفاده كند.
ايپيليموماب و نيوولوماب با هدف بريدن اين ترمزها طراحي شده اند.
هر دو آنها به درماني استاندارد براي ملانوما بدل شده اند، اما بيشتر محققان معتقدند كه تركيب آنها اهميت اساسي دارد.
اين درمان آزمايشي نشان داد كه ميزان بقاي بيماران دو سال پس از مصرف فقط ايپيليموماب 53 درصد بود و تومور هيچ يك از بيماران كاملا ناپديد نشد.
ميزان بقا براي كساني كه از هر دو دارو استفاده كرده بودند، پس از دو سال 69 درصد بود و به علاوه آثار سرطان در 22 درصد آنها كاملا ناپديد شد.
با اين حال بيش از نيمي از بيماران دچار عوارض شديد جانبي و گاه خيلي خطرناك شدند كه باعث توقف معالجه شد. هرچند اين دسته از داروهاي جديد در برخي بيماران به نتايج خيره كننده منجر مي شود اما مي تواند باعث عوارض جانبي شود چون كل سيستم ايمني بدن را تحت تاثير قرار مي دهد.
با اين حال دانشمندان انگليسي هم اكنون مشغول آزمايش شيوه اي هستند كه فقط آن دسته از سلول هاي ايمني را دستكاري مي‌كند كه به سرطان حمله مي كنند. يعني باقي سلول هاي ايمني دست نمي خورند.