این رمز و راز در رابطه با یک سری از سوراخ‌هایی به نام puquios است که با دقت در داخل زمین در صحرای "نازکا" در جنوب پرو ساخته شده که به آنها خطوط "نازکا" می‌گویند.
خطوط "نازکا" مجموعه‌ای از خطوط در صحرای "نازکا" است. این دشت بایر، 80 کیلومتر بین شهرهای "نازکا" و "پالیا" در پرو گسترش یافته است.
سن این اشکال عجیب و غریب را نمی‌توان با استفاده از تکنیک‌های سنتی تاریخ‌گذاری کربنی مشخص کرد و مردم "نازکا" هیچ مدرکی از تاریخچه ساخت این اشکال از خود باقی نگذاشته‌اند. به طوری که باستان‌شناسان قرن‌ها را صرف تلاش برای کشف هدف آنها از ساخت این اشکال عجیب کرده‌اند.
در حال حاضر، "رزا لاساپونارا" یک محقق از ایتالیا به بررسی عکس‌های گرفته شده از فضا پرداخته تا نحوه توزیع این شکل‌ها و ارتباط آنها با شهرک‌های مجاور را دریابد.
به اعتقاد وی، این کار بینش‌هایی از چگونگی شکل‌گیری این تونل‌ها و غا‌رها را در "نازکا" ارائه می‌کند.
به عقیده "لاساپونارا" هدف اصلی از ساخت puquios ،کمک به جوامع برای زنده ماندن در یک منطقه بوده که به طور مستمر دچار خشکسالی می‌شده است. آنها در اصل یک سیستم برای بازیابی آب از سفره‌های آب زیرزمینی بوده‌اند.
"لاساپونارا" افزود که یقیناً می‌بایست از "فناوری‌های تخصصی" برای ساخت puquios استفاده شده باشد.
او گفت: چیزی که واقعاً قابل توجه است، تلاش‌های زیاد، سازماندهی و همکاری برای ساخت و ساز و تعمیر و نگهداری این اشکال منظم است. تعمیر و نگهداری این اشکال به احتمال زیاد در یک سیستم جمعی و اجتماعی سازمان یافته بوده است.
این سوراخ‌های حلزونی شکل برای انتقال باد به کانال‌های زیرزمینی اختصاص داده شده که این باد آب را از مخازن عمیق زیرزمینی به مکان موردنیاز هدایت می‌کند. میزان باقی مانده آب نیز در استخرهای سطحی ذخیره می‌شده است. این ساختار از یک استاندارد بالا برخوردار بوده که برخی از آنها هنوز هم امروز قابل استفاده است.
ساخت چیزی در این مقیاس، مطمئنا نیازمند یک درک جامع از زمین‌شناسی منطقه و همچنین تغییرات سالانه در تامین و ذخیره آب بوده است.
این گودال‌ها آب را برای تمام سال در دسترس ساخته و مردم نه تنها از آن برای کشاورزی و آبیاری، بلکه برای نیازهای روزانه خود نیز استفاده می‌کردند.
به گزارش ایسنا، این پژوهش در مقاله‌ای به نام Ancient Nazca World منتشر شده است.
No tags for this post.