بسیاری از ما تجربه فقدان خواب مناسب در محیط های نا آشنا را تجربه کرده ایم. این پدیده موجب می شود که در محیط هایی که برای ما جدید هستند، در نخستین شب نتوانیم به خواب عمیق فرورفته و به صورت کامل از تجدید قوا به واسطه خواب بهره مند شویم.
ادامه داشتن هوشیاری در طول مدت زمان خوابیدن موجب می شود تا مغز انسان نتواند به صورت کامل استراحت کند و به همین دلیل نیز دانشمندان علوم عصب شناسی در دانشگاه براون، این پدیده را با نام "تاثیر نخستین شب" نام گذاری کرده اند.
حال دانشمندان به دنبال بررسی دلایل وقوع این موضوع رفته اند و در این راستا به نتایج بسیار خوبی نیز دست پیدا کرده اند که نحوه صورت گرفتن این پدیده را به صورت کامل شرح می دهد. بر اساس این یافته ها مشخص شده است که هنگامی که انسان در یک محیط جدید مانند خانه یک دوست یا اتاق یک هتل برای خوابیدن تلاش می کند، در حقیقت یکی از نیمکره های مغز به فعالیت کردن ادامه می دهد که همین امر موجب می شود تا هوشیاری انسان به صورت تقریبی در هنگام خواب حفظ شود.
ادامه داشتن هوشیاری در طول مدت زمان خوابیدن موجب می شود تا مغز انسان نتواند به صورت کامل استراحت کند و به همین دلیل نیز دانشمندان علوم عصب شناسی در دانشگاه براون، این پدیده را با نام "تاثیر نخستین شب" نام گذاری کرده اند.
از جمله نکات بسیار جالب در این زمینه این است که برخی از پستانداران دریایی مانند وال ها و دلفین ها در طول خواب شبانه خود تنها یک نیمکره از مغز خود را غیر فعال کرده و نیمکره دیگر را نیمه فعال نگه می دارند که این امر موجب می شود بتوانند در هنگام خواب نیز اکسیژن کافی را به بدن خود برسانند. همچنین پرندگان در طول مهاجرت های طولانی خود می توانند با استفاده از ساختاری مشابه به صورت همزمان در طول خواب حس مسیریابی خود را نیز فعال نگاه دارند.
با این وجود دانشمندان معتقدند که مغز انسان به هیچ عنوان چنین سطحی از عملکرد را از خود به نمایش نمی گذارد ولی این ساختار در انسان نیز تا حدی مشابه با موجودات یاد شده است که در حقیقت می توان آن را با عنوان راهکاری برای حفظ امنیت در محیط های ناشناخته به حساب آورد که در راستای یکی از اصلی ترین غرایز انسان یعنی تمایل به بقا قرار می گیرد.
منبع: Gizmodo
ترجمه: احمد محمدحسینی
No tags for this post.