بسیاری از مصرف‌کنندگان نمی‌توانند تصور کنند کالاهایی که خریداری می‌کنند، توسط کودکان تولید شده اند. به طور مثال در کشوری مانند هند یا تعدادی دیگر از کشورها تولید می‌شوند، توسط نیروی کار کودکان تولید می‌شوند.
با این حال، سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند 168 میلیون کارگر کودک و 21 میلیون کارگر اجباری در اقتصاد دنیا مشغول کارند.
همچنین مشخص است که بسیاری از مردم در بخش‌های غیررسمی و در خارج از محیط کارخانه‌ها و محیط‌های رسمی کار می‌کنند، جایی که سواستفاده از کارکنان امری مرسوم است.
کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند که این امر آنها را در بیشتر اوقات از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بیبهره می‌کند و سلامت روحی و جسمی آنها را تهدید می‌کند.
در هند اشتغال غیررسمی 84 درصد کارگران غیرکشاورز را تشکیل می‌دهد و وزارت کار ایالات متحده دریافته که 136 محصولی که شهروندان این کشور روزانه استفاده می‌کنند، با استفاده از نیروی کار اجباری یا کودکان تولید می‌شود.
با این حال، چون این افراد نیروی پنهان هستند، داده‌های اندکی در مورد آنها در بخش‌های صنعتی وجود دارد و چنانچه اطلاعاتی درباره این افراد وجود نداشته باشد، نمی‌توان کمک چندانی به آنها کرد.
کودکان کار به کودکان کارگری گفته می‌شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می‌شوند که این امر آنها را در بیشتر اوقات از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بیبهره می‌کند و سلامت روحی و جسمی آنها را تهدید می‌کند؛ کار کودک نزد بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی فعالیتی استثماری تلقی می‌شود.
کار کودکان بسیار معمول است و می‌تواند شامل کار در کارخانه، معدن، کشاورزی، کمک در کسب و کار والدین، داشتن کسب و کار شخصی (مانند فروش غذا) یا کارهای نامتعارف باشد. موارد کم‌تر جنجالی و معمولاً قانونی (با بعضی محدودیت‌ها) شامل کار کشاورزی در ایام تعطیلی مدرسه (کار فصلی)، کسب و کار خارج از ساعات مدرسه و همچنین بازیگری یا آوازخوانی کودکان است.
مترجم: شه تاو ناصری
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
No tags for this post.