دکتر 'محمد جعفر طاهرزاده' استاد مهندسی شیمی دانشگاه بوراس در کشور سوئد است که علاوه بر تحقیقات و ارائه مقالات متعدد، در زمینه انتقال دانش فنی مدیریت مواد زائد و بازیابی منابع به کشورهای مختلف تلاش زیادی داشته است. وی درباره جزئیات طرح پژوهشی خود با عنوان ' تبدیل ضایعات کشاورزی و مواد زائد به سوخت های زیستی و مواد با ارزش افزوده' به ایرنا گفت: یکی از معضلات بخش کشاورزی، تولید انواع پسماندها و ضایعات است که بدون استفاده می مانند.
طاهرزاده ادامه داد: این پسماندها و بقایا به عنوان فراوان ترین منابع تجدیدپذیر برای تولید انواع فرآورده های با ارزش از قبیل کودهای آلی، سوخت های زیستی، حلال های آلی و سبز و آمینو اسیدها استفاده می شوند اما تولید مواد با ارزش از این پسماندها به دلیل ساختار پیچیده آنها بسیار پر هزینه و وقت گیر بوده و نیاز به فرآیند پیچیده و چند مرحله ای شامل پیش تیمار، هیدرولیز آنزیمی، فرمنتاسیون و خالص سازی است بنابراین تسهیل این فرآیندها و کاهش هزینه آنها می تواند بسیار با اهمیت باشد.
وی که در پژوهش خود راه حلی ارزان برای تولید محصولات با ارزش از ضایعات کشاورزی و زباله های شهری به کارگرفته است، خاطرنشان کرد: این پژوهش به طور عمده برای طراحی فرآیندهای کارآمد و ارزان برای تولید فرآورده های با ارزش از قبیل بیواتانول، بیوگاز، هیدروژن، اسیدهای آمینه، حلال های سبز و پلی استرها در سطح آزمایشگاهی، پایلوت و صنعتی در دست اجرا قرار گرفته است.
این محقق ایرانی با بیان اینکه از این ضایعات و مواد دور ریختنی می توان خوراک دام یا بیوپلیمر تهیه کرد، تصریح کرد: به عنوان مثال فرض کنید لباسی که می پوشیم را اگر نخواستیم دور می ریزیم ولی با این روش های جدید می توان آن را به محصولاتی تبدیل کرد که قابل خوردن و مزه و طعمی شبیه گوشت داشته باشد و هرچند این موضوعات قدری، دور از ذهن به نظر می رسند ولی شدنی هستند.
وی ادامه داد: ما فعلا در قالب این طرح می توانیم ضایعات غذایی را در سطح صنعتی به بیوگاز تبدیل کنیم و گاز را به صورت سوخت CNG درآوریم که تولید نسل دوم سوخت اتانول اکنون در مرحله صنعتی شدن است.
طاهرزاده همچنین از عملی شدن تبدیل ضایعات کشاورزی و زباله های شهری به خوراک دام و غذای انسان در قالب این طرح تحقیقاتی خبر داد.
به گفته وی امکان سنجی تبدیل ضایعات کشاورزی و غذایی به موادی همچون پلاستیک نیز در این طرح بررسی شده و به تایید رسیده است.
استاد دانشگاه بوراس سوئد یادآور شد: البته تولید برخی مواد از این ضایعات به لحاظ اقتصادی، مقرون به صرفه نیست و گران تمام می شود بنابراین تحقیقات آن در مرحله ابتدایی و پایه است که به عنوان مثال می توان به تولید مواد فوق جاذبی که در پوشک بچه استفاده می شود اشاره کرد.
وی با بیان اینکه تولید گاز هیدروژن با این روش جدید به راحتی امکان پذیر است، گفت: این گاز کابردهای گسترده ای دارد و می تواند به عنوان سوخت خودرو استفاده شود ولی هنوز بازار مصرف آن جا نیافتاده و تعداد خودروهای هیدروژن سوز بسیار اندک است.
طاهرزاده که حدود 16 تا 17 سال است روی این پروژه کار می کند، درباره نوع محصولات نهایی فرآیند تبدیل ضایعات کشاورزی به مواد با ارزش توضیح داد: تولید محصول نهایی به نوع اولیه شما بستگی دارد و در فرآیند تولید، ابتدا مواد اولیه و نوع مولکول ها و اتم های آن را بررسی می کنیم تا ببینیم قابلیت تبدیل به چه محصولاتی را داراست و البته ممکن است بعضی از آنها در حد چند ساعت، چند روز یا ماه طول بکشد.
وی به مردم توصیه کرد نسبت به تفکیک زباله های شهری از مبدا جدی باشند زیرا هر یک از این زباله ها می تواند یک ماده خالص برای تولید مواد ارزشمند موردنظرشان باشد.
طرح تحقیقاتی دکتر طاهرزاده در بیست و نهمین جشنواره بین المللی خوارزمی (17 اسفندماه 1394) به عنوان رتبه دوم پژوهش های بنیادی در بخش محققان ایرانی مقیم خارج کشور معرفی و تجلیل شد.