شرکت در برنامه های جمعی آواز خواندن افراد مبتلا به پارکینسون را از لحاظ فیزیکی، احساسی و اجتماعی تقویت می کند.
بیماری پارکینسون تحلیل برنده سیستم عصبی مرکزی است و مبتلایان به آن معمولا با علائمی همچون لرزش دست ها، بازوها، پاها، صورت و فک مواجه هستند که سبب کندی حرکت و مشکلات تعادل و تغییرات احساسی می شود.
این علائم اغلب محور تحقیقات هستند اما تنها مشکلات حاصل از پارکینسون نیستند که موجب تغییر وضعیت زندگی می شوند.
اختلالات تنفس و صدا نیز موانع قابل توجهی هستند که سبب کاهش چشمگیر کیفیت زندگی بیماران می شوند.
60 تا 80 درصد بیماران پارکینسون گرفتار اختلالات در صدا می شوند، به طوری که صدای آنها یکنواخت می شود، قابلیت تغییر حجم آن کاهش می یابد و شدت صوت و زیر و بمی، زبری و لطافت صدا هم کم می شود.
درمان های استاندارد پارکینسون مشکلات صوتی را چندان برطرف نمی کند.
محققان دانشگاه آیووا در آمریکا تاثیر آواز خواندن گروهی را به منظور بهبود بعضی از مشکلات صوتی در بیماران پارکینسون همزمان با افزایش کیفیت زندگی و مجموع معیارهای سلامت بررسی کردند.
در این بررسی 27 بیمار مبتلا به پارکینسون در جلسات گروهی آواز به مدت یک یا دو بار در هفته شرکت کردند و قبل و بعد از 8 هفته تست، شاخص های مربوط به بلع و صدا از قبیل محدوده صوتی بیمار و توانایی وی در پیروی از نت، ثبت شد.
محققان پس از دو ماه اجرای برنامه آواز گروهی، بهبود قابل توجهی در مدت گام صدا، بلندی صدا و کنترل بلع در بیماران مشاهده کردند.
به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی مدیکال نیوز تودی، نتایج پرسشنامه های تنظیم شده پس از آزمایش ها هم نشان داد که کیفیت زندگی در بیماران ارتقا یافته است.