اینترنت اشیاء نامی جدید در میان حاضران دنیای فناوری است ولی بسیاری هنوز معنی دقیق و تعریف جامعی را از آن در ذهن ندارند. برخی از افراد تعریفی از اینترنت اشیاء را ارائه می کنند که به نظر بیشتر شبیه به سیستم های خانه هوشمند خواهد بود و برخی نیز سیستم هایی بسیار پیشرفته را در دامنه اینترنت اشیاء می دانند که شاید بشر برای دستیابی به آن به چند دهه نیاز داشته باشد.
متخصصان امنیت معتقدند که هرچقدر که تعداد سیستم های متصل به یک سامانه بیشتر باشند، امکان ردیابی امنیت سامانه یاد شده دشوارتر خواهد بود. حال در صورتی که لیست سیستم های قابل اتصال به یک سامانه بر اساس تعریف اینترنت اشیاء بتواند تا بی نهایت نیز پیشرفت کند، با مشکلی بزرگ در کنترل نحوه ارتباط روبرو هستیم.
با این وجود اینترنت اشیاء در دنیای امروزی ما به چه معنی است؟ اینترنت اشیاء را می توان شبکه ای به هم پیوسته از اجزای مختلف دانست که به صورت ویژه ای با یکدیگر تعامل داشته و یک هارمونی اجرایی را در سراسر زندگی بشر به ارمغان خواهند آورد. این نوع ارتباط می تواند برای تقریبا هر وسیله ای تعریف شود، از مفاهیم خانه هوشمند و کنترل یخچال و کلیدهای برق و تهویه مطبوع به کمک سیستم های خودکار یا به طور راه دور گرفته تا ارتباط خودروهای در حال عبور از یک در جاده برای پیشگیری از تصادف بدون دخالت رانندگان.
حال موضوعی که پیش می آید این است که این ارتباطات به صورت کاملا بی سیم انجام خواهند شد و درست در همین بخش است که بزرگ ترین مخاطرات امنیتی به چشم می خورند. در ارتباط های بی سیم به راحتی می توان بدون ردیابی شدن به ارتباط ملحق شد و این عمل دقیقا در شبکه های امروزی به چشم می خورد که ساده ترین مورد آن در سطح خانگی و ارتباط غیرمجاز به مودم وای فای دیگران است که در میان گروهی از جوانان محبوب شده است.
متخصصان امنیت معتقدند که هرچقدر که تعداد سیستم های متصل به یک سامانه بیشتر باشند، امکان ردیابی امنیت سامانه یاد شده دشوارتر خواهد بود. حال در صورتی که لیست سیستم های قابل اتصال به یک سامانه بر اساس تعریف اینترنت اشیاء بتواند تا بی نهایت نیز پیشرفت کند، با مشکلی بزرگ در کنترل نحوه ارتباط روبرو هستیم.
برای نمونه در نظر بگیرید که یخچال هوشمند آینده که بخشی از اینترنت اشیاء را تشکیل می دهد، به کمک حسگرهای درونی خود به دنبال موارد مورد نیاز شما که در حال اتمام هستند رفته و آنها را به صورت انلاین سفارش می دهد. این امر می تواند زمان و انرژی بسیاری را برای انسان ها صرفه جویی کند ولی در دیدگاهی عمیق تر می توان مخاطرات امنیتی را نیز در این ماجرا دخیل دانست.
کاربر این سیستم تا زمان تحویل گرفتن کالا یا چک کردن حساب بانکی و یا دریافت اعلان از بانک نمی توان از انجام تراکنش باخبر شود و به این ترتیب هکرها به سادگی می توانند با خیالی راحت از این بازه زمانی استفاده کرده و اطلاعات حساب فرد را به صورت آنلاین از یخچال او استخراج کنند.
مشکل امنیتی در این دسته از دستگاه ها بیشتر خواهد بود زیرا این دستگاه ها معمولا به هسته پردازشی مستقل و نیرومند با قابلیت نصب سامانه های امنیتی مجهز نیستند و به همین دلیل نیز امکان ورود به سیستم آنها بسیار آسان تر خواهد بود. در برخی از موارد حتی به علت اهمیت طراحی شاهد این هستیم که دستگاه های سیستم اینترنت اشیاء با کوچکترین سایز ممکن ساخته می شوند و در این راه ساده ترین چیزی که طراحان از آن صرف نظر می کنند، سیستم های الکترونیکی با قابلیت پیاده سازی مفاهیم امنیتی است.
به این ترتیب باید گفت که با توجه به این که هکرها همیشه یک گام از شرکت های امنیتی پیش هستند، ورود به دنیای اینترنت اشیاء بدون در نظر گرفتن مفاهیم سطح بالای امنیتی به معنای یک خودکشی دیجیتالی است و بدون شک متخصصان کشورمان می توانند در این دامنه جدید علمی نقشی عمده را ایفا کرده و آینده ای امن از جنس اینترنت اشیاء را رقم بزنند.
احمد محمدحسینی
No tags for this post.