تا سال 2050، دو سوم جمعیت دنیا شهروندان شهرها خواهند بود و این امر در نتیجه روند موجود به سمت شهری شدن سریع است که هم فرصت‌ها و هم چالش های جدیدی ایجاد می‌کند.
از یک سو، مردم به سمت فرصت‌های اقتصادی و اجتماعی زندگی شهری جذب می شوند که این امر آن‌ها را به خدمات بهداشتی نیز نزدیک می‌کند. از سوی دیگر، جنبه‌های خاصی از چرخه زندگی شهری تا حد بی سابقه‌ای در ظهور سریع مشکلات بهداشتی عمومی نقش دارند. به طور مثال، ظرف 25 سال آینده، تعداد افراد مبتلا به دیابت به نیم میلیارد نفر خواهد رسید و از هر چهار نفر آن‌ها سه تن شهرنشین خواهد بود.
در سال 2014، دانشمندان دانشگاه کالج لندن طی تحقیقی اهمیت شهرهای بهداشتی و سالم را دریافتند. هدف از این تحقیق آن بود که آن ها دیابت شهری را در صدر موضوعات بهداشتی جهانی قرار دهند و افراد مسئول در طراحی و مدیریت شهرهای آینده را متوجه این موضوع کنند.
تیم علمی به دنبال ارائه درکی معتبر و بین‌المللی از چنین مشکلی بود تا این امر به نوبه خود منجر به اقداماتی شود که سلامت عموم و فردی را ارتقا می بخشد. در واقع، این مطالعه برای درک این نکته انجام شد که چه چیزی ساکنان شهرها را در مقابل دیابت آسیب پذیر می کند.
یافته‌های حاصل در شهرهای نیومکزیکو، شانگهای و کپنهاگ برای نخستین بار نقش مولفه‌های فرهنگی و شهری در خطر وقوع دیابت را نشان دادند. مولفه های شناخته شده در این پروژه، شامل فشار زمانی، محدودیت‌های مالی، سنت های فرهنگی و تغییر درک افراد از اندازه طبیعی بدن بودند.
تا سال 2050، دو سوم جمعیت دنیا شهروندان شهرها خواهند بود و این امر در نتیجه روند موجود به سمت شهری شدن سریع است که هم فرصت‌ها و هم چالش های جدیدی ایجاد می‌کند.
گرچه این مولفه‌ها ممکن است خود را در شکل های مختلف نشان دهند، مولفه‌های فرهنگی و اجتماعی در شهرهای سراسر دنیا مشترک هستند و بنابراین این تحقیق اساسی برای پیشگیری از دیابت و استراتژی های مدیریتی ارائه می‌دهد.
شهرداران بزرگ‌ترین شهرهای دنیا می توانند برای حل این مشکل تلاش کنند زیرا آن‌ها به شهروندانشان نزدیک هستند، انگیزه شفافی مانند سرزنده‌کردن شهرهایشان دارند و این که شهروندانشان بهترین فرصت‌ها را برای بهره‌ور بودن و سالم بودن در اختیار داشته باشند.
در این میان تعدادی از مدیران شهری به یافته‌های این تحقیق واکنش نشان دادند و اقداماتی را اتخاذ کردند. در شهر کپنهاگ، نتایج مطالعات نشان داد جمعیت‌هایی وجود دارند که در مناطق خاصی از این شهر در معرض خطر بالای دیابت قرار دارند. با درک این موضوع که دست یافتن به این افراد نیازمند واکنش بخش‌های مختلف است، شهرداری کپنهاگ طرح هایی را برای مرکز تخصصی دیابت این شهر اعلام کرده است.
این واحد اقدامات بهداشتی را برای افراد آسیب‌پذیر ارائه خواهد داد و خدمات بهداشتی، شغلی، مسکن و همچنین حمایت های لازم را به این اشخاص ارائه می دهد.
در شهر هیوستون امریکا، این تحقیق نشان داد تعداد قابل توجهی از شهروندان طبقه متوسط به بالا که هرگز هدف سیاست های بهداشت عمومی نبوده‌اند، در معرض ابتلا به دیابت هستند. برای برخورد با این مشکلات و معضلات دیگر، جامعه 70 سال به بالا و سازمان‌های دینی، مددکاران بهداشتی و کارمندان گرد هم آمدند تا سیاست های بهداشت عمومی در هیوستون را در پنج بعد بازطراحی کنند. این ابعاد عبارت اند از:
1-افزایش آگاهی و آموزش برای ارتقای درک افراد از دیابت
2-ارتقای امکانات حمل و نقل برای بیماران جهت استفاده بهتر آن‌ها از منابع پیشگیری، شناسایی، مراقبت و مدیریت بیماری
3-ارتقای همکاری مددکاران، بیمه گران و کارفرمایان برای تقویت اعتماد بیمار
4-کمک به مردم برای اولویت دادن بهداشت شخصی بر دیگر نیازهای زندگی
5-ارتقای ارتباط افراد در معرض دیابت با مددکاران
در سال 2016 این جریان رشد خواهد کرد زیرا شهرهای ژوهانسبورگ در افریقای جنوبی و ونکوور کانادا به این برنامه ملحق خواهند شد و اقداماتی را برای پیشگیری و مدیریت بهتر دیابت در میان شهروندانشان انجام خواهند داد.
با در نظرگرفتن این موضوع که آیا شهرهای دیگر به این برنامه ملحق خواهند شد یا این که تمایل دارند به طور مستقل با دیابت شهری برخورد کنند، سه برنامه شفاف می‌تواند به موفق شدن آن‌ها کمک کند:
1-ایجاد مدل‌های جدید برای همکاری. این امر به معنای ایجاد شراکت های جدیدی است که تمامی بخش‌ها و سطوح جامعه را مشارکت دهد. شرکت‌ها، مدارس، ارائه دهنده گان مراقبت های بهداشتی خیر، سازمان‌ها و افراد. این امر برای ایجاد تغییرات در سیاستهای موجود ضروری است به طوری که رفاه و بهداشت عمومی ارتقا یابد.
2-ایجاد شبکه‌های اجتماعی سر به سر: چون افرادی که بیش از همه در معرض دیابت قرار دارند اغلب برای سیستم‌های مراقبت بهداشتی عمومی قابل دسترسی نیستند، باید به فراتر از این سیستم‌ها نگریست. شبکه‌های سر به سر می توانند نقش مهمی را در تغییر دادن توانایی مردم برای مدیریت‌کردن سلامت خودشان و تجهیز کردن خود برای زندگی کردن با دیابت ایفا کنند.
3- تبدیل کردن بهداشت به یک اولویت در طراحی شهری. زمانی که شهرها به خوبی طراحی، مدیریت و اداره شوند، می‌توانند به موتورهای موفقیت و رفاه شخصی بیشتر تبدیل شوند. اما زمانی که این قضیه صادق نیست، نابرابری‌ها، الگوهای کاری، سبک‌های زندگی و هنجارهای فرهنگی که شهرها را شکوفا می کنند، می‌توانند آسیب پذیری در مقابل دیابت و دیگر بیماریهای مزمن را تقویت کنند.
بنابراین مدیران بهداشتی باید با افرادی که شهرها را طراحی و مدیریت می‌کنند، همکاری نزدیکی داشته باشند. تا اطمینان حاصل شود که فضاهای شهری برای سلامت شهروندان به درستی بهینه شده اند.
شهرها بی تردید در خط مقدم مبارزه علیه دیابت جهانی قرار دارند و این امر نشان دهنده ظهور جنبش هایی علیه این بیماری در شهرهاست. برخوردکردن با این مشکل جهانی نیازمند نقشه برداری گسترده‌تر از دیابت شهری و به اشتراک گذاشتن مداوم دروس یادگرفته شده و انجام اقدامات توام با همکاری است.
آنچه مشخص است این است که روند تغییردادن دیابت طولانی خواهد بود اما تحقق بخشیدن اهداف موجود در این زمینه غیرممکن نیست.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
ترجمه: شه تاو ناصری
No tags for this post.