جهان در عرصه هاي مختلف ديني، فرهنگي، علمي، فني، اجتماعي، اقتصادي و… در حال تغيير و دگرگوني است و نرخ اين تغيير در چند دهه گذشته رشد چشمگيري داشته و پيش بيني مي شود در سال هاي آتي اين روند همچنان با سرعت بيشتري ادامه پيدا كند. طبيعي است براي مديريت امروز و برنامه ريزي فردا، درك ساز و كارهاي تحولات، هماهنگ شدن با آنها و حتي جلوتر از آنها حركت كردن لازمة آينده پژوهي است؛ پديده اي كه في نفسه ارزشمند است. نوع نگاه و تصوری که افراد از آینده دارند؛ امكان، چگونگي شناخت و نحوه مهار و به خدمت گيري آن را مشخص می کند.
وقوع انقلاب اسلامي و پيامدهاي آن در دوره اي كه نظريات متنوع مبتني برجهان بيني‌هاي غيرالهي، احياءدين و نقش‌آفريني آن در عرصه هاي اجتماعي را باور نداشتند بار ديگر، ذهن ها را متوجه ظرفيت هاي عظيم دين و جهان بيني الهي براي طراحي و ساخت آينده در ابعاد فردي و اجتماعي ساخت. كه يكي از دستاورد هاي آن توليد منابع قدرت نرم بود كه توجه انديشمندان و كارگزاران را بخود جلب كرد. با شكل گيري اين قدرت، يكي از لوازم استمرار و تقويت آن شناسايي احتمالات و آينده نگري آن است، اگر بخواهيم با منطق و روش آينده پژوهي به مطالعه سيستميك آينده كشور در يك افق زماني ميان مدت [مثلاً 15، 20، 30 ساله] بپردازيم، ابتدا بايستي صورت بندي اجمالي از روندها، جريان ها و نشانه هاي آشكار و نهان امروز ايران در اين موضوع به دست آوريم و هر يك از آنها را به تنهايي و نيز ارتباط آنها با يكديگر را بررسي و در نهايت با سنتز آنها، آينده هاي ممكن، محتمل و مرجح را مطرح ساخت.
در تحقيقی با عنوان "آینده نگری، قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران" برآن بوديم كه صورت بندي دقيق از كلان ترين مسائل قدرت نرم تأثيرگذار به آينده را شناسایی و راه های تقویت آن را پیشنهاد کرده و پاسخ به اين سوال که مؤلفه های قدرت نرم ایران در آینده کدام است و پیشنهاد راه های تقويت و گسترش آن چيست؟ را بدهیم.
نتایج این تحقیق به زودی توسط سازمان انتشارات پژوهشگاه چاپ و در دسترس علاقمندان قرار خواهد گرفت.
دکتر حسین خزایی / عضو هیأت علمی گروه فرهنگ پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و مطالعات اجتماعی
No tags for this post.