پیش بینی می‌شود که جمعیت جهان تا سال 2050 به بیش از 9.6 میلیارد نفر برسد، از همین رو تولید مواد غذایی باید 70 درصد افزایش پیدا کند؛ اما (افزایش) تولید، تنها راه حل برای پاسخگویی به تقاضای رو به گسترش جهانی برای غذا نیست.
پراشانت راجان و شوتا چوپرا، استادیاران دانشکده مهندسی بیوسیستم و کشاورزی دانشگاه آیوا برای انجام تحقیقات خود به ایالت چتیسگر- یکی از مناطق تولید برنج در هند – سفر کردند تا تأثیر استفاده از فناوری در بهبود عملکرد سیستم توزیع عمومی مواد غذایی را ارزیابی کنند.
چوپرا معتقد است: نباید تمامی منابع را صرفا برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار داد. در تحقیقات خود دریافتیم که تولید در برخی از مناطق، چالش محسوب نمی‌شود و مواد غذایی به میزان کافی وجود دارد، اما مشکل اصلی، تدارکات و فراهم کردن دسترسی مناسب به غذا است.
دولت هند سالانه 13 تا 14 میلیارد دلار صرف خرید محصول از کشاورزان و تحویل آن به مردم نیازمند می‌کند؛ اما حدود 40 درصد از مواد غذایی در این چرخه توزیع گم می‌شوند. مواد غذایی مورد نیاز برای اقشار زیر خط فقر، توسط گروهی از مسئولین توزیع راهی بازار آزاد یا بازار سیاه می‌شوند و این مسأله، ناکارآمدی چرخه توزیع را نشان می‌دهد.
تصویب و پذیرش
ارتباطات و فناوری اطلاعات از پتانسیل کاهش ضایعات، میزان سرقت و در عین حال، بهبود دسترسی به غذا در در سیستم توزیع مواد غذایی هند برخوردار است.
در حال حاضر، خانواده های نیازمند از کارتی مشابه کارت های اعتباری برای دریافت یارانه مواد غذایی (بصورت ماهانه) استفاده می‌کنند. هر تراکنش بصورت الکترونیکی ثبت می شود که باعث ایجاد شفافیت در عملکرد سیستم توزیع می‌شود. خانواده‌ها نیز می‌توانند از فروشگاه‌های مختلف، اقلام مورد نیاز را تهیه کنند.
اما پذیرش فناوری‌های جدید بدلیل نیاز به برخی تغییرات، در برخی موارد با مقاومت فروشندگان و مغازه داران مواجه می‌شوند.
پژوهشگران، 166 فروشگاه در چهار منطقه ایالت چتیسگر را که از فناوری‌های جدید در سیستم فروش خود استفاده می‌کردند، مورد بررسی قرار دارند. نتایج بدست آمده نشان داد، فروشندگان مسن‌تر با تحصیلات کمتر، رضایتمندی بیشتری در استفاده از فناوری جدید داشتند، چراکه این مسأله باعث تسهیل در انجام محاسبات پیچیده فروش ماهیانه شده بود.
همچنین در تحقیقات مشخص شد، فروشندگان معتقد بودند که فناوری جدید باعث افزایش اعتبار و نفوذ اجتماعی آنها شده است.
در مجموع، ارتباطات و فناوری اطلاعات (IT) می‌تواند به بهبود دسترسی به مواد غذایی، رهگیری محل تولید و چگونگی توزیع – بویژه در کشورهای در حال توسعه – کمک کند.
نتایج این مطالعه در مجله Information Technologies and International Development منتشر شد.
منبع: sciencenewsline
ترجمه: معصومه سوهانی
No tags for this post.