محققان برای بررسی این بیماری، "آریتمی در شرایط آزمایشگاهی" را با استفاده از آزوبنزن تری‌متیل‌آمونیوم بروماید (azoTAB) ایجاد کردند که مولکول‌های آن از دو حلقه بنزن متصل با یک پل از دو اتم نیتروژن تشکیل شده‌اند.
اگر یک مولکول با نور فرابنفش مورد تابش قرار بگیرد، حلقه‌های بنزن موقعیت خود نسبت به یکدیگر را تغییر داده و تا می‌شوند و تحت تاثیر نور مرئی به شکل اولیه خود باز می‌گردند. از این رو یک مولکول azoTAB می‌تواند در دو حالت وجود داشته و تحت تاثیر تابش بین آن‌ها تغییر موقعیت دهد.
محققان به مولکول‌های azoTAB آموختند که سلول‌های کاردیومیوسیت‌ها را کنترل کنند تا یک پیکربندی از انقباضات داوطلبانه (انفعالی) و همچنین انقباضات غیرفعال (فعال) جلوگیری نکند.
آن‌ها با استفاده از یک دستگاه مشابه پروژکتور که به جای لامپ ازیک لیزر برخوردار بود، غلظت مورد نیاز از شکل فعال azoTAB را در هر نقطه ایجاد کردند. این امر به آن‌ها اجازه داد تا کاردیومیوسیت‌ها را در هر نقطه خاص از قلب کنترل کنند.
به گزارش ایسنا، این تجربه که نتایج آن در مجله PLOS ONE منتشر شده، نشان داد که اثر azoTAB در سلول برگشت پذیر است به این معنی که نتایج آزمایش می‌تواند برای تحقیقات و کارآزمایی‌های بالینی مورد استفاده قرار گرفته و در نهایت منجر به طراحی درمان موثر برای آریتمی شود.
No tags for this post.