محققان در پروژه تحقیقاتی به نام AgriLife به توضیح این امر پرداختند که چگونه میتوان از یک آنزیم که توسط یک ریز جلبک به نام " Botryococcus braunii " تولید میشود به منظور تولید مقدار قابل توجهی از سوخت بهره گرفت.
" Botryococcus braunii " نوعی جلبک است که بنا بر اظهارات این محققان تقریبا در تمام برکهها و آبهای راکد جهان یافت میشود و دلیل مهم علاقمندی این محققان به این جلبک نیز دسترسی آسان به آن است. این جلبکها هم در آبهای شور و هم در آبهای شیرین یافت میشوند و میتوان گفت که تنها بستری که نمیتوان این جلبکها را یافت، آب دریا است.
به گفته محققان این پژوهش، از آنزیم موجود در این جلبک میتوان برای تولید حجم بسیار زیادی از هیدروکربنهای مایع که برای تولید سوختهای زیستی به کار گرفته میشوند استفاده کرد.
هیدروکربنهای مایع تولید شده توسط این ریز جلبک سبز را می توان به عنوان یک منبع سوخت جایگزین برای سوختهای فسیلی بکار گرفت که این امر به حفظ نفت و گاز در زمین کمک خواهد کرد. این هیدروکربنهای مایع را همچنین میتوان به راحتی و با استفاده از فناوری و زیرساختهای موجود کنونی پردازش کرد.
اگرچه استفاده از هیدروکربنهای Botryococcus به عنوان سوخت دارای مزایای زیادی است اما دارای جنبههای منفی نیز هست برای مثال ما به منظور تولید انرژی نیاز به سوزاندن این هیدروکربنها داریم که این امر با تولید آلایندهها همراه بوده و این انرژی را در مقایسه با انرژی باد و خورشید در درجه پایینتری از پاک و سالم بودن قرار میدهد.
مشکل دیگر این است که Botryococcus تنها میتواند مقدار کمی از نفت را به طور طبیعی تولید کند که این امر به شدت نیروی بالقوه این مواد نفتی را به عنوان منابع سوختهای زیستی محدود میکند.
این محققان در حال حاضر به دنبال یافتن آنزیمی به نام "lycopaoctaene synthase " هستند که وظیفه کنترل تولید مواد نفتی توسط این ریز جبلکها را برعهده دارد.
آنها کشف کردند که با قرار دادن این آنزیم در گیاهان خاص، مانند تنباکو یا اشکال دیگری از جلبکها میتوانند به مقادیر بالاتری از نفت سوختی دست یابند.
ایدهای که در پشت این پژوهش قرار دارد، یافتن کد ژنتیکی تولید نفت "Botryococcus" برای تسریع رشد جلبک یا گیاهان است به طوری که به ایجاد مقادیر بیشتری از سوختهای زیستی منجر شود.محققان این پژوهش هنوز در حال تلاش برای کشف مسیری هستند که به آنها اجازه ایجاد یک محصول تجاری را خواهد داد.به گزارش ایسنا، این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
No tags for this post.