دکتر حسین صدقی در گفت و گو با خبرنگار سیناپرس، بحران کم آبى را به زبان ساده، مواجه شدن با کمبود آب در یک مولفه مصرف آب عنوان کرد و گفت: کشور ما در فرآیند مصرف عمومى آب، کم آورده و روز به روز ابعاد این نقصان گسترده تر مى شود.
پدر علم هیدرولوژی ایران، با اشاره به زمان بروز علایم کمبود آب در ایران، خاطرنشان کرد: مى توانیم فرض کنیم که درحدود ۵٠ تا ۶٠ سال پیش که جمعیت کشور در حدود ٢٠ میلیون نفر و برداشت از منابع آب تجدیدشونده محدود و قطعا کمتر از آن بوده است، بهره برداران به تناسب شرایط هیدرولوژى طبیعى، احساس کمبود آب نداشتند و الگوهاى برداشت و مصرف را بدون احساس کمبود تامین مى کردند. از آن به بعد با پیشی گرفتن مولفه برداشت و مصرف بر مولفه تولید طبیعى آب، در وهله اول منابع تجدیدشونده تا تامین نیازهاى تحمیلى مورد حمله قرار گرفت و پس از آن، به ناچار این هجمه متوجه ذخایر نسبتا سابق قبلی شد.
این استاد دانشگاه، نبود مدیریت واحد و یکپارچه و برخوردار از قدرت ارزیابى منابع آب را در بروز بحران آب در کشور موثر دانست و تصریح کرد: منابع آب کشور با وجود مطالعات و تحقیقات و اقدامات علمى، بى صاحب مانده و هر یک از نیازمندان و وابستگان به آب، خودسرانه بریده اند و دوخته اند و نیاز خود را مستقل از دیگران برداشت کرده اند. به عبارت دیگر باید گفت که هرج و مرج واقعى در حمله به منابع آب و تخصیص هاى خود خواسته حاکم بوده است.
توسعه پایدار به این معناست که به هیچ عنوان مقدار آبى را که براى ادامه حیات خود سیستم لازم است، به مصرف دیگرى اختصاص ندهیم و از نظر کیفى نیز به آن آسیب وارد نسازیم.
وی با اشاره به شعار امسال روز جهانی آب مبنی بر «آب و توسعه پایدار»، توجه به بحث توسعه پایدار را کلید مدیریت صحیح منابع آب عنوان و تاکید کرد: در چارچوب موازنه هیدرولوژى در هر یک از عرصه هاى تولید آب، نباید اجازه داد که میزان برداشت و مصرف در مقاطع زمانى مختلف از کسرى از تولید آب تجدیدپذیر تجاوز کند. این به مفهوم آن است که در هیچ شرایطى همه آب سطحى یک حوضه و بخش تجدیدپذیر ذخیره ها را از سیستم موازنه خارج نکنیم. توسعه پایدار نیز به همین معناست یعنى به هیچ عنوان مقدار آبى را که براى ادامه حیات خود سیستم لازم است به مصرف دیگرى اختصاص ندهیم و از نظر کیفى نیز به آن آسیب وارد نسازیم.
این عضو فرهنگستان علوم، با بیان اینکه بخش کشاورزی به دلیل مصرف بالای منابع آب کشور، بیشترین نقش را در بروز بحران آب دارد، توجه به مدیریت صحیح آب در این بخش را از ضروریات کشور دانست و گفت: با توسعه تکنولوژى مدرن و پدید آمدن مکانیزاسیون تأمین آب بیشتر و سهل تر، دست اندازى به منابع آب شروع شد و البته توسعه کشاورزى گسترده متکى بر مصرف آب را پدید آورد. تا وقتى که با هر وسیله، دسترسى به آب مبتنى بر توقعات سودجویانه و تولید بیشتر و بهتر فراهم باشد، هیچ بهره برداری خود را نسبت به استفاده از آن محروم نمى کند. بنابراین با عنایت به اینکه بخش کشاورزی مصرف کننده عمده منابع آب کشور است، برای عبور از بحران کم آبی و دستیابی به مدیریت صحیح آب، هیچ چاره ای جز جست و جوى راهکاری مناسب براى مدیریت مصرف آب در این بخش باقی نمی ماند.