این حالت ماده معمولا باعث می‌شود الکترون‌های تجزیه‌ناپذیر به قطعاتی موسوم به فرمیون مایورانا شکسته شوند.
این فرمیون‌ها کشف بسیار مهمی محسوب می شوند. فیزیکدانان بر این باورند که این ماده از اهمیت بالایی برای توسعه بیشتر محاسبات کوانتومی برخوردار است. رایانه‌های دارای فرمیون‌های مایورانا می‌توانند محاسبات ورای دامنه رایانه‌های مدرن را سریعتر انجام دهند.
مایع اسپین کوانتومی به توضیح برخی از رفتارهای عجیب داخل مواد مغناطیسی می‌پردازد. در این مواد، الکترون‌ها باید شبیه آهنرباهای کوچک عمل کرده و زمانی که ماده سرد می‌شود همه به سمت شمال مغناطیسی تراز شوند اما همه مواد مغناطیسی این کار را انجام نمی‌دهند. اگر ماده حاوی مایع اسپین کوانتومی باشد، الکترون‌ها تراز نشده و در هم تنیده می‌شوند.
تا چندی پیش دانشمندان حتی نمی‌دانستند نشانه‌های تجربی یک مایع اسپین کوانتومی چه شکلی هستند. این مساله برای محققان چالش‌برانگیز شد، از این رو آن‌ها تصمیم گرفتند شیوه‌های پراکندگی نوترونی را به دنبال شواهدی برای شکاف اعمال کنند.
محققان در نهایت شگفتی نشانه‌هایی را شناسایی کردند که به طور تقریبا دقیقی با مدلهای مایع اسپین کوانتومی که در سال 1973 توسط فیل اندرسون نظریه‌پردازی شده بود، منطبق بودند.
به گزارش ایسنا، یافته‌های محققان در مجله Nature Materials منتشر شده است.
No tags for this post.