سال 2004 میزان ابتلا به این بیماری به یک نفر در 166 نفر رسیده است و طبق آمارر ارائه شده در سال 2014 از هر 42 کودک یک نفر به اوتیسم مبتلا بوده است. اگرچه تصویر کلی از یک کودک مبتلا به اوتیسم به یک فرد ناتوان و گوشه گیر محدود می شود، اما این بیماری طیف گسترده ای از علائم را به همراه دارد که بعضی از مهم ترین این علائم عبارتند از :
-
اختلال در تکلم: کودکان مبتلا به اوتیسم یا دچار اختلال در تکلم هستند یا این که کلام آن ها معنی دار نیست. بعضی از آن ها کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند و ایین نشانه هوش بالای این کودکان نیست بلکه به معنی نبود درک و شناخت از محیط اطراف کودک است.
-
این کودکان « من» نمی گویند: کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از من ندارد و خود را با نام صدا می زند. معمولا این کودکان ضمایر را به شیوه ای نادرست به کار می برند.
-
ارتباط یک طرفه: کودک مبتلا به اوتیسم قادر به برقراری ارتباط درست نیست و معمولا بون توجه به صحبت های دیگران درباره علاقه های خود صحبت می کند و برقراری ارتباط یک طرفه موجب می شود ارتباط آن ها موثر نباشد.
-
واژه سازی غیر طبیعی: گاهی کودکان در بازی ها واژه سازی می کنند . اما اگر این واژه سازی همیشگی باشد نشانه ابتلا به اوتیسم است. برای مثال کودک اوتیسمی یک شخصیت کارتونی را همیشه با یک واژه ساختگی خطاب قرار می دهد.
-
گاهی خفیف گاهی شدید: گاهی در یک بیماری اوتیسمی همه علائم و نشانه ها دیده می شود. این کودک در طیف شدید قرار می گیرد. ممکن است نشانه های بیماری فقط به مشکلات ارتباطی محدود شود و دراین شرایط فرد در گروه مبتلایان به اوتیسم خفیف قرار می گیرد.
-
انجام بازی های تکراری: کودک اوتیسمی ساعت ها یک بازی تکراری انجام می دهد. این کودکان ساعت ها خود را با تماشای حرکت پنکه یا ماشین لباسشویی سرگرم می کنند. اما در کودک طبیعی بعد از مدت زمان کوتاهی یک اسباب بازی را رها کرده و سراغ بازی دیگری می رود.
-
تشخیص از بدو تولد ممکن نیست: علائم این بیماری معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است و در سن 2 تا 3 سالگی مشخص می شود. مگر در موارد خفیف که در سن جوانی و نوجوانی تشخیص داده می شود. بیمارانی که در طیف متوسط تا شدید قرار می گیرند با اطرافیان ارتباط چشمی برقرار نمی کنند.
-
گاهی نبوغ خاص دارند: دو سوم کودکان اوتیسمی کم توان ذهنی هستند و یک سوم آن ها هوش معمولی دارند. این کودکان در بعضی زمینه ها نبوغ خاصی دارند و سعی می کنند درباره آن اطلاعاتی به دست آورند.
-
ناتوانی در بیان احساسات: کودک مبتلا به اوتیسم درک کاملی از احساسات ندارند انا در سنین بالاتر در این زمینه دچار مشکل می شوند و نمی توانند احساسات دیگران را درک کنند. آن ها نمی توانند از مسائل نتیجه گیری کنند و در نتیجه ارتباط شان مختل می شود.
-
نبود یکپارچگی حسی: در بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم آستانه درد بالا و در بعضی دیگر آستانه درد بسیار پایین است. گاهی آن ها متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و گاهی کوچک ترین ضربه درد را حس می کنند. گاهی آن ها صداهای آهسته را می شنوند و گاهی حتی صدای زنگ در یا تلفن را متوجه نمی شوند.
فرانک فراهانی / روزنامه نگار علم
No tags for this post.