بر اساس مطالعات جدید انجام شده توسط دیرینه شناسان؛ مشخص شد که تک شاخ سیبری تا هزاران سال پس از زمانی که گمان می رفت منقرض شده ، همچنان به زندگی خود روی کره زمین ادامه داده است. این حیوان که با نام علمی elasmotherium ؛ کرگدن سیبری یا Elasmotherium sibiricum شناخته می شود ؛ از گونه های منحصر به فردی است که که قبلا تصور می شد 350هزار سال پیش منقرض شده است. با این حال، تحقیقات جدید توسط کارشناسان در دانشگاه ایالتی تومسک (TSU) در روسیه نشان می دهد که این تک شاخ غول پیکر تا 29هزار سال پیش وجود داشته است.
پیش از این تصور می شد که کرگدن غول پیکر موسوم به تک شاخ سیبری در حدود 350هزار سال پیش منقرض شده است. با این حال، تحقیقات جدید توسط کارشناسان در دانشگاه ایالتی تومسک (TSU) در روسیه نشان می دهد که این تک شاخ غول پیکر تا 29هزار سال پیش وجود داشته است.
محققان با استناد به یک قطعه فسیل جمجمه که در نزدیکی روستای کژمژر، پاولودار، قزاقستان کشف شده و در شرایط بسیار مناسبی باقی مانده ؛ از آن به عنوان مدرکی برای وجود اخیر این گونه کرگدن نام بردند.
آندری شپانسکی دیرینه شناس دانشگاه TSU، در یک مصاحبه مطبوعاتی در رابطه با نظریه فوق توضیح داد: به احتمال زیاد، در جنوب سیبری غربی یکزیستگاه ویژه وجود داشته که این جانور به آن پناه برده است، جایی که این کرگدن در مقایسه با بقیه همنوعان خود برای مدت زمانی طولانی تری به بقای خود ادامه داده است. گزینه دیگر این است که این جانور قادر به مهاجرت بوده و به این ترتیب توانسته در مناطق جنوبی تر ساکن شود.
لازم به توضیح است که در دانشگاه کوئین در بلفاست در بریتانیا ؛ عملیات تعیین سن بر اساس روش ایزوتوپ های کربن روی این جمجمه انجام شد.
شپانسکی در این رابطه اعلام کرد: به احتمال زیاد، این نمونه مورد مطالعه قرار گرفته ؛ یک نر بسیار بزرگ با سن زیاد بوده است ، زیرا دندان های این جانور باقی نمانده و تصور می شود که این جانور غول آسا حدود دو متر قد و چهار و نیم متر طول داشته است.
به گفته کارشناسان؛ این کرگدن در سرتاسر یک زیستگاه وسیع می زیسته که از رودخانه دان تا شرق قزاقستان امروزی ادامه داشته است. کارشناسان دانشگاه (TSU) در این رابطه می گویند: بقایای کشف شده این گونه جانوری در قزاقستان نشان می دهد که این کرگدن برای مدت طولانی در جنوب شرقی دشت غربی سیبری میزیسته است.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج به دست آمده از آن در آخرین شماره مجله علوم کاربردی آمریکا American Journal of Applied Science منتشر شده است.
ترجمه: احسان محمدحسینی
No tags for this post.