بعضی از قمرهای یخی زحل احتمالا بعد از عصر دایناسورها بوجود آمده‌اند. مدل‌های کامپیوتری جدید از قمرها و حلقه‌های زحل نشان می‌دهند که بعضی از آن‌ها احتمالا کمتر از ۱۰۰ میلیون سال سن دارند.
سیاره‌ی زحل ۶۲ قمر دارد. این قمرها علاوه بر گرانش خود سیاره، تحت تاثیر گرانش یکدیگر هم هستند. یک مدل کامپیوتری جدید نشان می‌دهد که قمرهای تتیس، دیون و رئا فاقد آن انحراف مداری که در قمرهای قدیمی‌تر وجود دارد هستند. به بیان دیگر باید گفت که احتمالا این قمرها خیلی جوان هستند.
از زمان کشف حلقه‌های زحل در قرن ۱۷، بحث‌های زیادی درباره‌ی سن آن‌ها وجود داشته است. البته در سال ۲۰۱۲ ستاره‌شناسان فرانسوی گفتند که بعضی از قمرهای داخلی و حلقه‌های زحل جوان‌تر از چیزی هستند که فکر می‌کردیم. پژوهشگران نشان دادند که تاثیرات کشندی بین اقمار و سیاره باعث می‌شود در زمانی کوتاه قمرها در مدارهای بزرگتری گردش کنند. بدین ترتیب مدار قمرهای زحل در طول زمان بزرگ و بزرگتر می‌شود. بعلاوه خود قمرها هم با یکدیگر برهمکنش گرانشی دارند و این باعث می‌شود که کم کم از مدار ابتدایی خارج شوند.
پژوهشگران با بررسی مدل‌های کامپیوتری که نشان می‌دهند مدار قمرها در طول زمان چقدر تغییر می‌کند و مقایسه‌ی آن‌ها با مکان امروزی قمرها فهمیدند که مدار قمرهای تتیس، دیون و رئا خیلی کمتر از چیزی که قبلا تصور می‌شد تغییر کرده است. به نظر نمی‌رسد که این قمرها خیلی نسبت به مدار اولیه‌ی خود تغییر مسیر داده باشند.
برای دقیق‌تر شدن، پژوهشگران یخ‌فشان‌های انسلادوس یکی دیگر از قمر زحل را بررسی کردند. آن‌ها در نظر گرفتند که انرژی مولد یخ‌فشان‌ها از برهمکنش‌های کشندی با زحل تامین می‌شود و فعالیت زمین‌گرمایی این قمر ثابت است. پژوهشگران با استفاده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری نتیجه گرفتند که انسلادوس طی ۱۰۰ میلیون سال گذشته از مدار اولیه به مکان کنونی آمده و در نتیجه احتمالا در دوره‌ی کرتاسه‌ی زمینی بوجود آمده است.
منبع:digikala
No tags for this post.