این فرمول که از ترکیبی از لاستیک‌های مصنوعی ساخته شده، نسخه اصلاح شده رویکردهای قدیمی است که بر ضد آب کردن یا لیز کردن سطوح تکیه داشتند.
محققان ابتدا بر گسترش قابلیت‌های مواد ضد آب تمرکز کردند اما آزمایش‌ها نشان دادند که این مواد نمی‌توانند به اندازه‌ای که آب را پس می‌زنند، برای دفع یخ مجددا مهندسی شوند.
از این رو محققان در زمان آزمایش‌های خود متوجه شدند که پوشش‌های لاستیکی بهترین گزینه برای دفع یخ هستند، حتی اگر ضد آب نباشند. در نهایت، آن‌ها دریافتند که خاصیت ضدیخ بودن این پوشش‌ها به دلیل پدیده‌ای موسوم به "حفره‌زایی بین سطحی" است.
فرمول جدید که دوام را بطور چشمگیری ارتقا می‌دهد، تحت طیف گسترده‌ای از آزمایش‌ها از جمله آزمون لایه‌برداری، خوردگی با افشانه نمک، دماهای بالا، سایش مکانیکی و صدها چرخه انجماد-ذوب قرار گرفت.
محققان همچنین دریافتند که با کمی تغییر در میزان صافی و نیز لاستیکی بودن پوشش، درجه ضد آب بودن و دوام بطور دقیقی قابل تنظیم است.
سطوح صافتر بیشتر ضد آب هستند، اما دوام آن‌ها کم است و عکس این قضیه در مورد پوشش‌های سخت‌تر صادق است.
سطح نازک، شفاف و نسبتا لاستیک مانند این پوشش می‌تواند کاربردهای زیادی در صنایعی مانند انرژی، کشتیرانی و حمل‌ونقل داشته باشد.
به گزارش ایسنا، جزئیات بیشتر در مجله Science Advances منتشر شده است.
No tags for this post.