چرا نوازنده ها جای خود را به ابزار دیجیتالی داده اند؟

درست است که تعداد نوازنده ها روز به روز بیشتر و بیشتر می شود، اما تعداد نوازنده ها و هنرمندان واقعی بسیار کمتر از اینهاست. دلیل این واقعیت این است که تعداد زیادی از نوازنده ها به کار و هنر خود تسلط چندانی ندارند.

از طرف دیگر، برای ساخت یک قطعه موسیقی با نوازنده، یکسری ملزومات نیاز است. از جمله این ملزومات، پول زیاد، زمان زیاد، سازهای مورد نیاز و …است. فراهم شدن این شرایط برای ساخت یک قطعه موسیقی، کار آسانی نیست. تعیین یک زمان معین که همه افراد گروه بتوانند به موقع حاضر شوند نیز به سادگی صورت نمی گیرد. به همین خاطر، کسی که قصد تهیه یک قطعه موسیقی را دارد، ترجیح می دهد به سراغ ابزار دیجیتالی و نرم افزارهای الکترونیکی برود، هرچند که این کار هرگز پسندیده نیست.

اگر به دنیای امروز و زندگی این روزهای خود نگاه کنیم می بینیم که انگار همه چیز دیجیتالی و الکترونیکی شده است. در دنیای امروز، انسان مجبور است مواد غذایی آماده خریداری و مصرف کند. همانطور که مشکلات زندگی روزمره باعث شده است که انسان ها به غذاهای سریع و آماده روی بیاورند، بسیاری از سازنده های قطعات موسیقی نیز تمایل دارند از سازهای زنده صرف نظر کنند.

این در حالی است که هیچ صدا و نرم افزاری نمی تواند جای صدای طبیعی ساز را بگیرد. متاسفانه به دلیل تغییر ذائقه مخاطب، علم موسیقی نیز رو به افول است.

موسیقی غذای روح است، اما امروزه انسان به جایی رسیده است که هر محصول بی کیفیتی را که به روحش عرضه کنند، مصرف می کند، چرا که روح او گرسنه است. در حالی که باید فقط محصول خوب و مناسب به روح خوراند تا به رشد و تعالی برسد.

موسیقی مثل قرص مسکن است. گاهی انسان مجبور است برای تسکین درد روح خود، موسیقی گوش کند. حال زمانی که موسیقی خوب و باکیفیتی برای شنیدن وجود ندارد، احتمال دارد افراد به سراغ موسیقی های بی کیفیت بروند. در حالی که اگر افراد جامعه، به شنیدن موسیقی خوب عادت کنند، دیگر جایی برای موسیقی بی کیفیت باقی نمی ماند، چون دیگر شنونده ای برای آنها وجود ندارد.

پیشنهاد می کنم وزارت ارشاد همت کند و شورایی از متخصصان موسیقی را گرد هم آورد تا این شورا درباره موسیقی و قطعاتی که تولید می شود، موشکافانه نظر علمی بدهند. در گذشته، طی یک ارزشیابی هنری، به افراد درجه هنری ارائه می شد، اما متاسفانه امروزه چنین نیست و آن فرآیند منطقی به فراموشی سپرده شده است.

 

مصطفی کمال پورتراب / چهره ماندگار موسیقی ایران در سال 1387- نویسنده کتاب تئوری موسیقی و عضو سابق هیات علمی دانشگاه تهران

No tags for this post.