این بنای تاریخی در شیب ملایم تپه ای مجاور به روستای آبنیک قرار داشته و ابتدا پس از ورود به فضایی مستطیل شکل که فاقد تزئینات خاصی است وارد گنبد خانه می شویم که فضایی است چهار ضلعی که در جبهه شمال شرقی یک زاویه طاقدار در آن مشاهده می شود که بنا را صورت پنج ضلعی در آورده است . بر اساس شواهد و ظواهر امر ، قدیمی ترین بخش بقعه همین قسمت بوده و اتاق ابتدایی ، الحاقی است .
در مورد فرد مدفون در این مقبره تنها مستنداتی که وجود دارد در اداره اوقاف بوده و در صفحه 158 کتاب بقاع متبرکه استان تهران در مورد این امامزاده توضیحاتی ارائه شده و این امامزاده به فرزندان امام علی بن موسی الرضا ( ع ) منتسب می شود .
البته این در ، تنها راه ورودی به اتاق ارامگاه نبوده و از ضلع جنوب غربی نیز توسط یک در می توان وارد گنبدخانه شد. گفتنی است این در از مرقد مقدس امامزاده سید ولی ( ع ) بازار تهران پس از بازسازی به این امامزاده منتقل شده است. ضریح امامزاده فلزی و جدید است که در وسط اتاق مقبره قرار دارد .
پوشش داخلی بنا گچ بوده و از کف بنا به ارتفاع بیش از یک متر سنگ مرمر روی دیوار ها نصب شده است . گنبد بنا از سنگ ساخته شده و فاقد تزئین است . جهت ایستایی گنبد یک تیر چوبی از ضلع شمال به جنوب کار گذاشته اند که از رانش گنبد پیشگیری کرده و آن را مهار می کند.
در مورد فرد مدفون در این مقبره تنها مستنداتی که وجود دارد در اداره اوقاف بوده و بر اساس مندرجات کتاب بقاع متبرکه استان تهران می دانیم که این محل ، مقبره یکی از امامزادگان است. در صفحه 158 کتاب فوق در مورد این امامزاده توضیحاتی ارائه شده و این امامزاده به فرزندان امام علی بن موسی الرضا ( ع ) منتسب می شود .
بنای امامزاده ابراهیم آبنیک به شماره 10394 و در مهر ماه سال 1382 در فهرست اثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است .
گزارش تصویری و تحلیل فنی : احسان محمدحسینی- فاطمه کردی
No tags for this post.