«هایمین کیم» و همکارانش از دانشگاه ملی سئول در کره جنوبی، تاثیرات ضدویروسی جینسینگ قرمز و ویتامین C را بر روی ویروس آنفولانزا A و عفونت ناشی از آنفولانزا H۱N۱ در موش ها آزمایش کردند. این موش ها هم همانند انسان به لحاظ ژنتیکی قادر به سنتز ویتامین C نبودند.
محققان در این آزمایش دریافتند جینسینگ قرمز و ویتامین C موجب افزایش تجلی سلول های تک هسته ای خون پیرامونی و سلول های NK (قاتل طبیعی) می شوند.
در این موش ها، جینسینگ قرمز و ویتامین C موجب افزایش تجلی NKp۴۶، گیرنده طبیعی سلول های NK و تولید اینترفرون γ شد. در ریه موش های فاقد ویتامین C، عفونت آنفولانزا موجب افزایش التهاب و تجمع پلاک های ویروسی و کاهش نرخ بقاء شد. اما التهاب و تجمع پلاک های ویروسی در پی مصرف جینسینگ قرمز و مکمل ویتامین C کاهش یافت.
به گفته محققان، بکارگیری جینسینگ قرمز و ویتامین C موجب افزایش فعالیت سلول های ایمنی نظیر سلول های T و NK شده و روند پیشروی چرخه ویروسی را متوقف می کند.
در دوران باستان جینسینگ قرمز به جینسینگی اطلاق می‌شد که پس از عملیات خشک شدن در برابر نور آفتاب به دست می‌آمد؛ ولی در دوران مدرن جینسینگ قرمز معمولاً طی پروسه بخار دادن که تأثیر مشابهی بر روی رنگ آن می‌گذارد حاصل می‌شود. در هر دو صورت این تغییر رنگ در نتیجه کاراملیزه شدن قندهای موجود در ریشه این گیاه اتفاق می‌افتد.
به نظر می‌آید که تفاوت چندانی میان ریشه خشک شده در آفتاب یا بخار داده شده جینسینگ (جینسینگ قرمز) با ریشه معمولی جوشانده شده آن (جینسینگ سفید) در خواص، وجود نداشته باشد.
به گزارش مهر، تحقیقات انجام شده در دانشگاه توکیو نشان داده است که جینسینگ قرمز کره‌ای می تواند با تحریک سلول‌های مغزی از نابودی تدریجی سلول های مغر جلوگیری کند و قادر به افزایش و توسعه فعالیت‌های ذهنی و بهبود و ارتقای عملکرد یادگیری و حافظه است. هم اکنون در بسیاری از کشورها از این ماده برای درمان ناباروری و اختلالات اسپرم سازی در مردان استفاده می شود.
No tags for this post.