دانشمندان از مدت ها قبل می دانند که حیوانات از اصوات و آواها برای اعلام خطر و یا جفت یابی استفاده می کنند، اما تاکنون نمی دانستند که هوش پرندگان به حدی است که می توانند دقیقا مشابه روش انسان ها، اصوات را ترکیب و معانی جدیدی ایجاد کنند.
مطالعه روی گونه ای پرنده ژاپنی به نام گریت تیت Great Tit نشان می دهد که پرندگان با درهم آمیختن اصوات و یا به اصطلاح توییت های خود، پیام های جدیدی را تولید و ارسال می کنند.
تیت ها که به خاطر آواسازی و آوازهای تاثیرگذارشان شناخته شده اند، هنگام جفت یابی و یا یافتن غذا از یک نوع صدا برای دعوت از همنوعان به 'بیا اینجا' استفاده می کنند. این نوع پرنده از صدای دیگری برای انتقال معنی 'مراقب خطر باش' و برحذر داشتن همنوع خود از پرندگان بزرگ شکاری استفاده می کند. اما همین پرنده ترکیب دو صدای یاد شده را برای بیان این که 'بیا اینجا و مراقب خطر باش' به کار می برد.
پژوهشگران در مطالعه ای که انجام دادند، به طور مصنوعی دو صدای یاد شده را جابجا کردند و همین امر موجب شد که پرنده از درک معنای آن عاجز بماند.
دکتر دیوید ویتکرافت از بخش اکولوژی و ژنتیک دانشگاه آپسولا گفت: این مطالعه نشان می دهد که علم ترکیب منحصر به انسان ها نیست و به طور مستقل در پرندگان نیز ایجاد شده است. درک چرایی ایجاد چنین قابلیتی در تیت ها می تواند اطلاعاتی درباره ایجاد و تکامل آن در انسان ها ارائه کند.
براساس این گزارش، زبان یکی از مهمترین ویژگی های معرف انسان ها است و به ما امکان می دهد که مفاهیم نامحدودی را از مجموعه محدود واژگان ایجاد کنیم. ویژگی زبان با رشد و توسعه سایر رفتارهای انسانی همچون هنر و فناوری هم ارتباط دارد.
قدرت زبان در گرو ترکیب اصوات بی معنی و تولید لغاتی است که به نوبه خود ترکیب می شوند و جملات را می سازند.
تحقیق روی سیستم های ارتباطی نخستی سانان primates غیر از انسان وهمچنین پرندگان، نشان می دهد که توانایی ترکیب مولفه های آوایی بی معنی بارها متحول و کامل تر شده است، اما تکامل توانایی ترکیب تاکنون منحصر به زبان انسان ها تلقی می شد.
به گفته دانشمندان، نتیجه این تحقیق که در مجله Nature Communications منتشر شد، به درک بهتر فاکتورهای بنیادین در تحول توانایی ترکیب منجر می شود. از آنجا که تیت ها صداهای مختلف را ترکیب می کنند، می توانند معانی تازه ای را با واژگان محدود خود خلق کنند و همین امر به انها امکان می دهد که واکنش های رفتاری متفاوتی را موجب شوند و تعاملات اجتماعی پیشرفته ای را هماهنگ کنند.
دانشگاه دورهام نیز پارسال تحقیقی انجام داد که نشان می دهد گیبون ها (نوعی میمون درازدست) زبانی محرمانه دارند که شامل اصواتی خاص در ارتباط با عقاب ها و پلنگ ها است. این میمون ها که در تایلند هستند، در واکنش به رویدادهای خاص و یا مشاهده پرنده های شکاری، 450 صدای 'هو' متمایز از یکدیگر دارند.
آنها حتی توانسته اند کاری کنند که صداهایشان فروتر از برد شنیداری پرندگان شکارچی شود تا بتوانند بدون جلب توجه آنها، یکدیگر را از وجود خطر آگاه کنند.
به گزارش ایرنا،علاوه بر این، اصوات شبه زمزمه این میمون ها در اشاره به انواع مختلف یک گونه پرنده، متمایز از یکدیگر است، هر چند ممکن است به لحاظ فیزیکی کاملا شبیه به یکدیگر به نظر آیند.
پرندگان هم جمله می سازند
