محققان آمریکایی به تازگی موفق به ساخت دستگاهی شده اند که مردم را قادر می سازد تا با استفاده از ذهن خود صندلی چرخ دار را کنترل کنند. میگوئل نیکوللیس از متخصصان فعال در دانشگاه دوک در این باره بیان کرد: «برخی از افراد ناتوان حتی قادر به پلک زدن نیز نیستند. برای آنها استفاده از صندلی چرخ دار (ویلچیر) یا دستگاهی که توسط مقیاس های غیر تهاجمی نظیر EEG کنترل می شوند نیز مناسب نخواهد بود. ما در تحقیقات خود کاملا نشان دادیم که با کار گذاشتن و کاشت تجهیزاتی در داخل جمجمه این افراد، آنها می توانند به نسبت افرادی که از دستگاه های غیر تهاجمی برای کنترل ویلچر خود استفاده می کنند کنترل بهتری بر روی صندلی چرخ دار خود داشته باشند.»
محققان برای انجام این تحقیق با استفاده از کامپیوتر به بررسی سیگنال های مغزی میمون ها پرداختند. آنها با این کار سیگنال های صدها نورون موجود در دو بخش از مغز میمون را که درگیر وظایفی مانند حرکت و احساس بودند را به ثبت رساندند.
محققان برای انجام این تحقیق با استفاده از کامپیوتر به بررسی سیگنال های مغزی میمون ها پرداختند. آنها با این کار سیگنال های صدها نورون موجود در دو بخش از مغز میمون را که درگیر وظایفی مانند حرکت و احساس بودند را به ثبت رساندند. در طی این آزمایش، کامپیوتر ها توانستند فعالیت مغزی میمون ها را هنگامی که سعی در گرفتن ظرفی پر از انگور داشتند را به حرکات یک ویلچر در زمان واقعی ترجمه کنند.
نیکوللیس در این باره بیان کرد که زمانی که میمون ها یاد گرفتند تا با فکر کردن ویلچر خود را کنترل کنند اعمال خود را کارآمد تر و بهتر ساختند. به علاوه، محققان با مشاهده امواج مغزی که با حرکات انتقالی و چرخشی مطابقت دارد به کشف این نکته پرداختند که سیگنال های مغزی این پستانداران نشانه هایی را از خود نشان می دهند که مشخص می کند که آنها به تدریج از موقعیت مکانی خود بهتر آگاه شده و فاصله خود از ظرف انگور را دقیق تر در نظر گرفته بودند.
او در ادامه سخنان خود بیان کرد: «این سیگنالی نبود که در ابتدای تحقیق وجود داشته باشد اما این امر نشان دهنده این است که میمون در این کار حرفه ای شده است. این چیز شگفت انگیزی بود. این امر نشان دهنده انعطاف پذیری زیاد مغز برای همگام ساختن خود با یک دستگاه و روابط مکانی آن در محیط اطراف است.»
منبع: gizmodo
ترجمه: آناهیتا عیوض خانی
No tags for this post.