تا سال 2050، باید نیازهای غذایی حدود 9 میلیارد نفر در دنیا برآورده شود و در آن زمان تقاضا برای غذا 60 درصد بیش از حال حاضر خواهد بود.
سازمان ملل متحد به پایان دادن به گرسنگی، دست یافتن به امنیت غذایی و ارتقای تغذیه توجه ویژه‌ای دارد و ارتقای کشاورزی پایدار دومین هدف از میان 17 هدف توسعه پایدار این نهاد برای سال 2030 است.
برای تحقق بخشیدن به این هدف‌ها باید موضوعات مختلفی از برابری جنسیتی و جمعیت در حال پیرشدن دنیا گرفته تا توسعه مهارت‌ها و گرمایش جهانی را مد نظر قرار داد.
بخش کشاورزی کشورها باید با استفاده از مدل‌های اقتصادی کارآمد و شراکت بخش‌های خصوصی و دولتی، بهره‌وری خود را بالا ببرد. بخش کشاورزی همچنین باید با کاهش‌دادن انتشار گازهای گلخانه‌ای، استفاده درست از آب و کاهش اتلافات، وضعیت خود را پایدار کند.
رشد اقتصادی و اهمیت آن: فشارها برای رشد اقتصادی طی دهه‌‌های اخیر منجر به افزایش قابل توجه ثروت تعداد زیادی از مردم در سراسر دنیا شده اما علی‌رغم دستاوردهای بزرگ در بازدهی اقتصاد جهانی، شواهدی وجود دارد مبنی بر این که نظام‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصاد کنونی در حال وخیم‌کردن نابرابری‌های موجود و نه کاهش‌دادن آن‌ها هستند.
تحقیقات مختلف نشان می‌دهد افزایش نابرابری درآمدی، نتیجه بیماری‌های اقتصادی و اجتماعی از مصرف پایین گرفته تا ناآرامی‌های اجتماعی و سیاسی در دنیاست و این موضوع در آینده به سلامت اقتصاد جهانی لطمه وارد خواهد کرد.
به منظور تقویت رشد اقتصادی و رویارویی با فرآیند کندبودن اقتصادهای نوظهور، باید تلاش‌هایی در سراسر دنیا برای تسریع‌بخشیدن به فعالیت اقتصادی و اطمینان از این موضوع انجام شوند که مزایای حاصل از این فعالیت‌ها نصیب تمامی افراد جوامع خواهد شد.
وضعیت کاری در دنیا: نرخ بالای بیکاری معضل مهمی است و سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند که بیش از 61 میلیون شغل از زمان بحران اقتصاد جهانی در سال 2008 از بین رفته و این موضوع موجب بیکاری بیش از 200 میلیون نفر جمعیت در سراسر دنیا شده است.
حدود 500 میلیون شغل جدید باید تا سال 2020 ایجاد شوند تا فرصت‌های لازم برای افراد در حال حاضر بیکار و همچنین افراد جوانی ایجاد شود که پیش‌بینی می‌شود طی سال‌های آینده به نیروی کار بپیوندند.
همزمان، بسیاری از صنایع با دشواری استخدام پرسنل ماهر روبرو هستند و یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که در سطح دنیا، 38 درصد تمامی کارفرمایان در پرکردن مناصب شغلی توسط نیروی کار ماهر با مشکل دست و پنجه نرم می‌کنند و این میزان نسبت به سال 2014، دو درصد افزایش یافته است.
دنیا نیازمند ایجاد شغل برای صدها میلیون افراد بیکار است و در این میان نیاز به کارکنان ماهری احساس می‌شود که شرکت‌ها هم‌اکنون به دنبال استخدام آن‌ها هستند.
تغییرات آب و هوایی: دمای میانگین خشکی‌های زمین طی 50 سال اخیر حدود یک درجه سانتی‌گراد بالا رفته و این در نتیجه فعالیت‌های انسانی و انتشار گازهای گلخانه‌ای است که از سال 1970 حدود 80 درصد افزایش یافته است. همچنین تراکمات جوی گازهای گلخانه‌ای اصلی طی 800 هزار سال گذشته در بالاترین سطح قرار دارد.
دنیا در حال حاضر شاهد تاثیرات تغییرات آب و هوایی بر روی ظهور رخدادهایی مانند خشکسالی‌ها و همچنین شدت گرفتن وقوع توفان‌ها و تغییرکردن الگوهای بارش است. کارشناسان بر این باورند از دهه 1980 ضررهای اقتصادی مرتبط با آب و هوا سه برابر شده است.
پنل بین دولتی تغییرات آب و هوایی به سیاست‌گذاران هشدار داده در صورت مهارنکردن گرمایش جهانی تا دو درجه سانتی‌گراد، خطر بالای تغییرات آب و هوایی ویرانگر وجود دارد.
توافق تاریخی ماه دسامبر سال 2015 در پاریس نشان دهنده عزم جهانی برای مهارکردن گرمایش جهانی تا دو درجه سانتی‌گراد و تلاش برای محدودکردن افزایش دمای جهانی تا 1.5 درجه سانتی‌گراد است.
به دنبال این توافق، هر کشوری برنامه‌های اقدامات اقلیمی خود را اجرایی خواهد کرد که این برنامه ها در سال 2018 بازبینی خواهند شد و سپس هر پنج سال یک بار سطح اهداف کشورها در این رابطه بررسی خواهد شد.
بر اساس این توافق، کشورهای ثروتمندتر متعهد شده‌اند که جریانات قابل توجه پولی و همچنین پشتیبانی فنی را به کشورهای فقیر ارائه دهند تا آن‌ها انتشارات گازهای گلخانه‌ای‌شان را مهار کرده و با تغییرات آب و هوایی سازگار شوند.
آینده سرمایه‌گذاری جهانی: بحران مالی در جهان نقطه‌ضعف‌های مهمی را در نظام مالی در دنیا و آسیب‌پذیری‌هایی را آشکار کرد که احتمالا از بازار جهانی در هم تنیده نشات گرفته است.
چندین سال پس از بحران مالی در جهان، اقتصاد دنیا هنوز هم با رشد کند، سیاست پولی غیرمعمول در اقتصادهای بزرگ و بودجه‌های محدود دولت‌ها دست و پنجه نرم می‌کند و در این میان، یافتن راه‌هایی برای انعطاف‌پذیرکردن نظام‌های مالی و توان تحمل شوک در بازار موضوعی، حیاتی است.
افزون بر این، بحران مالی موجب افت قابل توجه سطح اعتماد عمومی و اعتماد به نهادهای مالی شد و برای عملکرد کارآمدتر، نظام‌های مالی باید این اعتماد را احیا کنند.
ارائه دسترسی به اعتبار مالی چالشی اصلی در مبارزه با فقر جهانی است زیرا هنوز دو میلیارد نفر از مردم دنیا به خدمات مالی باکیفیت دسترسی ندارند. همچنین، 200 میلیون شرکت کارآفرین متوسط و کوچک در سراسر دنیا وجود دارند که هیچ نوع دسترسی به خدمات مالی رسمی ندارند.
آینده اینترنت در دنیا: اینترنت شیوه زندگی، کار، تولید و مصرف انسان‌ها را تغییر داده و با چنین دسترس‌پذیری وسیعی، فناوری‌های دیجیتال، بسیاری از مدل‌های کنونی اقتصاد دولت‌ها را تغییر خواهند داد. انسان در حال ورود به چهارمین انقلاب صنعتی است که طی آن تحولات فناورانه بر اثر اینترنت سیار و همه‌گیر رخ خواهد داد. در این میان چالش اصلی، مدیریت‌کردن این تغییر به شیوه‌ای است که ثبات اینترنت را ارتقا بخشد.
انتظار می‌رود ظرف یک دهه آینده، بیش از یک تریلیون حسگر به اینترنت متصل شوند و همچنین انتظار می‌رود تا سال 2025، حدود 10 درصد مردم دنیا لباس‌های متصل به اینترنت بپوشند و نخستین تلفن سیار قابل کاشت نیز به فروش برسد.
در صورتی که تقریبا همه مردم به اینترنت متصل شوند، این فناوری چگونگی کارکردن انسان را تغییر داده و به وی در مدیریت‌کردن کارآمدتر و باثبات‌تر منابع کمک خواهد کرد.
امروزه، 43 درصد جمعیت دنیا به اینترنت متصل هستند که اکثر آن‌ها در کشورهای توسعه‌یافته زندگی می‌کنند. هم‌اکنون این سوال مطرح است که چگونه می‌توان به هدف سازمان ملل برای متصل‌کردن تمامی شهروندان دنیا به اینترنت قابل دسترس تا سال 2020 جامعه عمل پوشاند؟
وضعیت برابری جنسیتی در آینده: رسیدن به برابری جنسیتی در دنیا صرفا یک موضوع اخلاقی نیست بلکه این امر مفهوم اقتصادی نیز به همراه دارد. برابری بین زنان و مردان در تمامی جوانب زندگی از دسترسی به بهداشت و تحصیل گرفته تا قدرت سیاسی و پتانسیل درآمدی برای جوامع حیاتی است.
گرچه انسان‌ها به برابری جنسیتی نزدیک‌تر می‌شوند، این موضوع به سرعت رخ نمی‌دهد. طی یک دهه گذشته، مجمع جهانی اقتصاد از طریق گزارش گسست جنسیتی جهانی در حال ارزیابی سرعت این تغییر بوده است. بر اساس این گزارش، با سرعت کنونی، 118 سال طول یعنی تا سال 2133 طول می‌کشد که گسست اقتصادی جنسیتی به طور کامل از بین برود.
در حال حاضر، افزایش قابل توجهی در آگاهی از اهمیت برابری جنسیتی مشاهده شده و بخش مهمی از این آگاهی از طریق سازمان‌های بین‌المللی، نهادهای مدنی، دولتی و اقتصادی انجام شده است.
با این حال نیاز به پرکردن گسست جنسیتی و آسان‌کردن همکاری بین بخش‌های خصوصی و دولتی کشورها در این زمینه احساس می‌شود.
تجارت و سرمایه‌گذاری جهانی: تجارت و سرمایه‌گذاری بین‌المللی عوامل حیاتی رشد اقتصادی به شمار می‌آیند و با تغییرکردن قابل‌توجه اندازه و شکل اقتصاد جهانی طی سال‌های اخیر، الگوهای سنتی تجارت و سرمایه‌گذاری به سرعت در حال تکامل بوده‌اند. تغییرات زیادی در تجارت رخ داده و رشد اقتصاد دیجیتالی، ظهور بخش خدمات و گسترش شبکه‌های تولید بین‌المللی همگی بازیگران اصلی در تجارت بین‌المللی بوده‌اند.
در این میان، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی به عنصری کلیدی در تجارت بین دولت‌های مختلف تبدیل شده است. علی‌رغم تغییرات بنیادی در شیوه تجارت در سراسر مرزهای دنیا، مقررات و توافقنامه‌های بین‌المللی با همان سرعت تکامل نیافته‌اند. افزون بر این، با انجام مذاکرات برای دستیابی به یک توافق تجاری جهانی جدید همزمان با انجام توافقات دوجانبه بین کشورها و مناطق، نیاز روزافزونی به اصلاح چهارچوب تجارت جهانی احساس می‌شود.
در این بین، لازم است ناآرامی‌های در حال رشد در ارتباط با جهانی‌سازی نیز مورد توجه قرار گیرند. در حال حاضر پرسش‌های زیادی در مورد قدرت شرکت‌ها و کافی‌بودن مقررات کنترل‌کننده اشتغال، مباحث محیط زیست و مالیات مطرح هستند.
سرمایه‌گذاری بلندت مدت: سرمایه‌گذاری بلندمدت در رشد اقتصادی و رفاه اجتماعی، عنصری حیاتی است. در این میان، سرمایه‌گذاری چه در ایجاد زیرساخت‌های جدید و چه در حفظ آنچه از پیش موجود است، برای به حداکثررساندن مزایای اقتصادی ناشی از آن، حیاتی است.
اما چندین سال پس از بحران مالی جهانی، دنیا هنوز با رشد اقتصادی کند و بودجه محدود دولت‌ها روبروست. در نتیجه، فقدان کلی سرمایه‌گذاری درازمدت وجود دارد که این موضوع دارای پیامدهای جدی برای رشد اقتصاد جهانی است.
در این جا، چالش اصلی، یافتن راه‌هایی برای بودجه‌رسانی به نظام‌های پایه و خدماتی است که کشورها برای عملکرد در وضعیت مالی دشوار به آن نیاز دارند.
مراقبت‌های بهداشتی در آینده: طی چند دهه گذشته، دنیا پیشرفت‌های بزرگی را در بهداشت به خود دیده و در نتیجه مردم جهان در مجموع مدت طولانی‌تری زندگی می‌کنند و زندگی سالم‌تری دارند. با این حال، چالش‌های جدی برای بهداشت جهانی از رویارویی با اپیدمی‌ها گرفته تا ظهور بیماری‌های جدید و هزینه‌های درمانی و مراقبتی به ویژه در کشورهای در حال توسعه کماکان باقی هستند.
جمعیت دنیا تا سال 2050 به 9.7 میلیارد نفر می‌رسد و دو میلیارد نفر بالای 60 سال سن خواهند داشت.
سیستم بهداشت جهانی باید خود را با این رشد جمعیتی انبوه و افزایش جمعیت در حال پیرشدن سازگار کند، این در حالی است که این میزان جمعیت در فقیرترین کشورها متمرکز هستند. این بدین معنی است که توجه کنونی بر روی درمان افراد بیمار باید به سمت پیشگیری از بیماری و حفظ سلامت جمعیت تغییر جهت دهد.
برای کنارآمدن با این تغییر جمعیتی بزرگ و ایجاد یک سیستم مراقبت بهداشتی جهانی که مناسب آینده باشد، لازم است که چالش‌های مطرح‌شده در این گزارش حل شوند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد
ترجمه: شه تاو ناصری
No tags for this post.