نانوذرات نورانی در واقع ذراتی به اندازه ویروس هستند که قادرند طول موج خاصی از نور را جذب کرده و طول موج دیگری را گسیل کنند.
در طبیعت ترکیبات مختلفی از جمله پروتئین های عروس دریایی و ترکیبات خاصی در سطح زمین وجود دارند که از قابلیت مشابهی برخوردارند. اما نور حاصل از این ترکیبات به راحتی در دسترس قرار نمی گیرد و پایداری لازم را برای کاربردهای علمی و صنعتی ندارد. به عنوان نمونه می توان به نقاط کوانتومی اشاره کرد که درواقع ذرات نیمه هادی هستند که از خود نور گسیل می کنند.
اکنون محققان انواع دیگری از نانوذرات نورانی را تولید کرده اند که برخی از آن ها می توانند فوتون های کم انرژی را جذب کرده و انرژی آن ها را با تعدادی از فوتون های پرانرژی ادغام کنند. این ذرات امکان تولید همزمان چندین رنگ مختلف را فراهم می کنند. بعضی از ذرات نورانی جدید نیز با استفاده از پلیمرها یا مولکول های ارگانیک کوچک ساخته می شوند. این ذرات ارگانیک در مقایسه با نقاط کوانتومی کمتر سمی هستند و معمولا نور بیشتری گسیل می کنند.
به گزارش ایرنا از نیچر، نانوذرات نورانی کاربردهای مختلفی از نمایشگرهای مسطح گرفته تا آزمایش های بیوشیمیایی دارند و محققان به دنبال یافتن کاربردهای جدید در حوزه هایی مانند انرژی خورشیدی، نقشه نگاری DNA، حسگرهای حرکتی و حتی جراحی های پزشکی هستند.گزارش کامل این مطالعه در نشریه Nature منتشر شده است.
انقلاب نانوذرات نورانی در راه است
